ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ
Ύμνος εις Δία
| Κύδιστε αθανάτων πολυώνυμε παγκρατές αίεί, | Ενδοξώτατε των Αθανάτων, πολυώνυμε Ζευ, εσαεί Παντοδύναμε, |
| Ζευ, φύσεως αρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνών, | αρχηγέ της Φύσεως, Συ πού τα πάντα κυβερνάς σύμφωνα με τον Νόμο, |
| χαίρε· Σέ γαρ πάντεσσι θέμις θνητοίσι προσαυδάν. | χαίρε- διότι είναι θεμιτό σε όλους τους θνητούς να σού απευθύνουν ύμνους. |
| Εκ Σού γαρ γένος εσμέν, ήχου μίμημα λαχόντες | Από Σε αληθώς γεννηθήκαμε και μόνοι εμείς μεταξύ όλων των θνητών όντων πού ζουν |
| μούνοι, όσα ζώει τε και έρπει θνήτ' έπι γαίαν. | και κινούνται επί Γης, λάβαμε το χάρισμα να μιμούμαστε τον ήχο τού λόγου Σου. |
| Σού τε καθυμνήσω και σον κράτος αιέν αείσω. | Θα σε υμνήσω λοιπόν και δεν θα πάψω διαρκώς να υμνώ την κυρίαρχη δύναμη Σου. |
| Σοί δη πας όδε κόσμος, έλισσόμενος περί γαίαν | Σε Σένα πράγματι υπακούει όλος ό ελισσόμενος περί την Γαίαν Κόσμος και βαδίζει |
| πείθεται, ή κεν άγης, και εκών υπό σείο κρατείται. | όπου Εσύ τον οδηγείς, και με την θέληση του αφήνεται να κυβερνάται από Εσέ. |
| Τοίον έχεις υποεργόν ανικήτοις ενί χερσίν | Έχεις τέτοιο αποτελεσματικό μέσο στα ανίκητα χέρια Σου |
| αμφήκη, πυρόεντα, αεί ζώοντα κεραυνόν. | τον αμφίστομο, πύρινο, τον παντοτινά ζώντα κεραυνό. |
| Του γαρ υπό πληγής φύσεως πάντ' έργα <τελείται> | Διότι τα πάντα στη Φύση συντελούνται από την δική σου δόνηση, |
| ώ συ κατευθύνεις κοινόν λόγον, ός δια πάντων | καθώς μέσω αυτού κατευθύνεις τον κοινό Λόγο, ό όποιος κυκλοφορεί |
| φοιτάι, μιγνύμενος μεγάλοις μικροίς τε φάεσσιν | μες απ' όλα, αναμιγνυόμενος τόσο με τα μεγάλα όσο και με τα μικρά φώτα |
| ώ συ τόσος γεγαώς ύπατος βασιλεύς δια παντός. | Εσύ είσαι ό ύπατος βασιλεύς τού Παντός. |
| Ουδέ τι γίγνεται έργον επί χθονί σου δίχα, δαίμον, | Κανένα έργο δεν επιτελείται επί της Γης χωρίς Εσέ, ώ Δημιουργέ, |
| ούτε κατ' αιθέριον θείον πόλον, ούτ' ένι πόντω | ούτε ψηλά στο αιθέριο θείο στερέωμα, ούτε στη θάλασσα, |
| πλην οπόσα ρέζουσι κακά σφετέρησιν ανοίαις. | πλην εκείνων των κακών πού πράττουν ορισμένοι μες στην ανοησία τους. |
| Αλλά Συ και τα περισσά επίστασαι άρτια θείναι | Αλλά Συ γνωρίζεις πώς να κάνεις άρτια τα περιττά και να επιβάλλεις |
| και κοσμείν τα άκοσμα, και ου φίλα σοι φίλα εστίν. | την τάξη όπου επικράτησε ή αταξία, αποκαθιστώντας την φιλότητα παντού. |
| Ωδε γαρ εις εν πάντα συνήρμοκας εσθλά κακοίσιν, | Διότι πράγματι συνήρμοσες όλα τα καλά μαζί με τα κακά σε μια αρμονική ενότητα, |
| ώσθ' ένα γίγνεσθαι πάντων λόγον αιέν εόντα, | με τέτοιον τρόπο ώστε να διαμορφώνεται μία και μόνη αιώνια λογική σε όλα τα όντα, |
| όν φεύγοντες εώσιν όσοι θνητών κακοί είσίν, | την οποία προσπαθούν ν' αποφύγουν όσοι από τους θνητούς είναι κακοί, |
| δύσμοροι, οί τ' αγαθών μεν αεί κτήσιν ποθέοντες | κι επιθυμούν διαρκώς, οι κακόμοιροι, την απόκτηση υλικών αγαθών, |
| ούτ' εσορώσι θεού κοινόν νόμον, ούτε κλύουσιν, | χωρίς να βλέπουν ούτε να ακούν τον κοινό θείο Νόμο, ενώ αν υπάκουαν |
| ώ κεν πειθόμενοι σύν νώ βίον εσθλόν έχοιεν. | με κατανόηση σε αυτόν τον Νόμο, θα είχαν ευτυχισμένη ζωή. |
| Αύτοι δ' αύθ' ορμώσιν άνοι κακόν άλλος επ' άλλο, | Άλλα αυτοί ορμούν, χωρίς να βλέπουν καλό, από το ένα κακό στο άλλο· άλλοι |
| οι μεν περί δόξης σπουδήν δυσέριστον έχοντες, | επιδίδονται με σπουδή ν' αποκτήσουν δόξα, οδηγούμενοι σε λυπηρές έριδες, |
| οι δ' επί κερδοσύνας τετραμμένοι ουδενί κόσμω | άλλοι επιδίδονται πέρα από κάθε μέτρο στο κυνήγι του κέρδους, |
| άλλοι δ' εις άνεσιν και σώματος ηδέα έργα | άλλοι αφοσιώνονται στην άνεση και τις ηδονές του σώματος, και άλλοι, |
| <αλλά κακοίς επέκυρσαν>, επ' άλλοτε δ' άλλα φέρονται, | τέλος, άγονται και φέρονται σε παντοειδή πράγματα, αποκτώντας |
| σπεύδοντες μάλα πάμπαν εναντία τώνδε γενέσθαι. | στο τέλος ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που επιζητούσαν με πάθος. |
| Αλλά Ζεύ, πάνδωρε, κελαινεφές αρχικέραυνε, | Άλλα, Ζευ, Συ ό παρέχων κάθε δώρο, δυσθεώρητε, άρχοντα του κεραυνού, |
| ανθρώπους <μέν> ρύου απειροσύνης από λυγρής | σώσε τους ανθρώπους από την θλιβερή άγνοια τους, διώξε την μακρυά |
| ήν Σύ, Πάτερ, σκέδασον ψυχής άπο, δός δε κυρήσαι | από την ψυχή τους, ω Πάτερ, και κάνε να κυριαρχήσει μέσα του |
| γνώμης, ή πίσυνος Σύ δίκης μέτα πάντα κυβερνάς | ή απόφαση ν' ακολουθήσουν την Οδό πού Εσύ με δικαιοσύνη κυβερνάς, |
| όφρ' αν τιμηθέντες αμειβώμεσθά Σε τιμή, | έτσι ώστε όταν εμείς αξιωθούμε τα δώρα Σου, να σού αποδώσουμε τις πρέπουσες |
| υμνούντες τά Σά έργα διηνεκές, ως επέοικεν | τιμές, υμνώντας στο διηνεκές τα έργα σου, όπως επιβάλλεται στους θνητούς, |
| θνητών εόντ', επεί ούτε βροτοίς γέρας άλλο τι μείζον | επειδή δεν υπάρχει ανώτερη τιμή στο σύμπαν ούτε για τους ανθρώπους |
| ούτε θεοίς, ή κοινόν αεί νόμον έν δίκη υμνείν.- | ούτε για τους θεούς από το να υμνούν εν δικαιοσύνη τον αιώνιο κοινό Νόμο.- |
Σύγχρονη απόδοση: Γιώργος Λαθύρης
ΠΗΓΗ: 12830
