Η ΔΙΠΛΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

«Κοσμοπολιτισμός για τους αυτόχθονες Έλληνες – Μειονοτικός εθνικισμός για τους εισαγόμενους εποίκους».

Αυτή είναι η πλεκτάνη σε βάρος του Ελληνισμού που έχουν σχεδιάσει οι κοσμοκράτορες. Ενώ θεωρείται αυτονόητο ότι αν κάποιος επιλέξει να εγκατασταθεί νομίμως σε μία χώρα, θα ενσωματωθεί σε αυτήν σεβόμενος τα ήθη, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό που θα συναντήσει, στην Ελλάδα αυτό παραδόξως και κατά περίεργο τρόπο δεν ισχύει!! Aς δούμε την δική μας πλευρά :
Εμείς, με καλά οργανωμένη προπαγάνδα σε βάρος μας, (στην οποία αυτός που δεν υπακούει και δεν ενδίδει καταγγέλλεται ως Ελληναράς!!), οφείλουμε να απαρνηθούμε τον πολιτισμό μας, να αποδεχθούμε το «όραμα», ότι μόνοι εμείς από όλους τους γείτονες μας οφείλουμε να έχουμε ανοικτά σύνορα ελεύθερης διέλευσης και εγκατάστασης και να είμαστε παθητικοί στην πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας, να είμαστε ειρηνιστές και κατευναστικά υποχωρητικοί στις επεκτατικές προκλήσεις των εχθρών μας, πράοι και αδιάφοροι στην κατάργηση της Ελληνικής ιδιοπροσωπίας, καρτερικά σιωπηλοί στην ανθελληνική μισαλλοδοξία, εθνομηδενιστές απέναντι στην αμφισβήτηση μας από τους γείτονες, αμνήμονες, ανιστόρητοι και παραπλανημένοι επιλήσμονες, δίχως ήρωες και διάθεση αντίστασης, ανεκτικοί στην κατάργηση των εθίμων και τον εκχυδαϊσμό των ηθών, ματαιόδοξοι και με μοιρολατρική ξενοδουλεία, χωρίς ιδανικά ελευθερίας και αξιοπρέπειας, δουλικά ξενόφιλοι αντί φιλόξενοι, πολυπολιτισμικοί, ανεχόμενοι χωριστικά γκέτο ανταγωνιστικής συνύπαρξης, αρνησιπάτριδες, πολυφυλετικοί με πανσπερμία εθνών, υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και όχι των πολιτικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, άθεοι ή πανθρησκευόμενοι αφενός και υπερασπιστές των αιρέσεων και των τεχνητών ψευδοθρησκειών αφετέρου, παράλυτοι στις επιβουλές- παράκλητοι στους εισβολείς, με εθνοτικές υποδιαιρέσεις γεωγραφικού χαρακτήρα (άλλο Πελοποννήσιος και άλλο Κρητικός, Μακεδόνας κλπ) και παράλληλη αυτονόμηση τους από την... κεντρική διοίκηση και κυβέρνηση, με διαπολιτισμική παιδεία υπέρ των εποίκων, με κατάργηση των εθνικών συμβόλων, καθαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων και εικόνων από σχολεία και δικαστήρια και όλες τις δημόσιες υπηρεσίες (για να μην ενοχλούνται οι μετανάστες).
Με τέτοια απάθεια και αδιαφορία σιγά-σιγά θα επιβληθεί η κατάργηση του νόμου που παρεμποδίζει τον προσηλυτισμό, θα επέλθει το τέλος των παρελάσεων, η αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου με τον πολιτικό, η αντικατάσταση της σημαίας με τον σταυρό από το σκέτο έγχρωμο πανί, η κατάργηση των θρησκευτικών αργιών λόγω γενικευμένης ανεξιθρησκίας συμπεριλαμβανομένης της αργίας της Κυριακής (για να μην υπάρχει ελεύθερος χρόνος, οικογενειακές στιγμές, εκκλησιασμός, αναψυχή), η κατάργηση των εθνικών εορτών για να μην καλλιεργείται ο αντιστασιακός πατριωτισμός, η κατάργηση των διακοπών των Χριστουγέννων και της Ανάστασης, του θρησκευτικού στολισμού των πλατειών, ακόμη και του χτυπήματος της καμπάνας γιατί ενοχλεί τους αλλοθρήσκους! Θα επιβάλλουν την γενικευμένη απελευθέρωση του δικαιώματος της άρνησης στράτευσης και την καλλιέργεια μίσους και απέχθειας για ότι είναι Ελληνικό, την επιβράβευση σε ότι μας συκοφαντεί, θα μιλάμε υποχρεωτικά τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους μας, όπου θα γράφονται και όλα τα επίσημα δημόσια έγγραφα και θα είμαστε πολίτες του κόσμου!!
Αυτή είναι η πλευρά της Βαβυλωνίας που καλούμαστε να μετατραπούμε!!
Αυτή είναι ταυτόχρονα η πολυθρυλούμενη επιβολή της σύγχρονης πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας και εμείς οι νέοι ραγιάδες.
Εμείς λοιπόν, να σβήσουμε την εθνική μας συνείδηση και να κάψουμε την εθνική μας ταυτότητα! Και τώρα ας κοιτάξουμε την άλλη πλευρά :
Οι «άλλοι» θα αποτελούν αναγνωρισμένες μειονότητες με κατοχυρωμένα δικαιώματα! Θα έρχονται μουσαφίρηδες ( δήθεν «μούσα φέροντες») και θα γίνονται οικοκύρηδες του τόπου. Θα έχουν προνομιακό δικαίωμα διατήρησης του πολιτισμού που κατάγονται, δίχως να έχουν τις υποχρεώσεις των αυτοχθόνων, θα έχουν ισότιμα δικαιώματα. Ανεξάρτητα από την αριθμητική τους παρουσία θα αποκαλούνται μειονότητα και θα απολαμβάνουν ισονομίας. Όποτε αποφασίσουν, αν έχουν εγκατασταθεί κοντά στα σύνορα των κρατών καταγωγής τους, θα έχουν και δικαίωμα ένωσης με αυτά . Θα έχουν δικαίωμα δια της πολιτείας στη εκμάθηση των γλωσσών καταγωγής τους, οι οποίες θα αναγνωριστούν επιπλέον ως μειονοτικές. Θα έχουν εθνική συνείδηση την οποία αφενός θα δικαιούνται και αφετέρου θα εξωθούνται να διατηρήσουν. Θα έχουν τώρα που καταργήθηκε πονηρά η ναοδομία, τους ευκτήριους ετερόδοξους οίκους όπου θέλουν, ακόμη και δίπλα στις ορθόδοξες εκκλησίες!! Θα αρνούνται το εθνικό δίκαιο και θα απαιτούν τους θρησκευτικούς δικαστές του δόγματος τους. Θα έχουν δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι και θα αποκτούν αυτόματη υπηκοότητα για όποιον γεννιέται στην χώρα. Θα εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο με ελάχιστη εκπροσώπηση ως μειονότητες. Θα ενωθούν μεταξύ τους και θα αμφισβητήσουν το ενιαίο και αδιάσπαστο του κράτους. Για αυτούς δεν θα ισχύει η κατηγορία του φανατικού, του εθνικιστή μιας και η δική τους εθνική ταυτότητα οφείλει να διατηρηθεί και να επιβραβευθεί! Τα δικά τους ήθη και έθιμα μπορούν να εκπληρωθούν δίχως εμπόδια στην χώρα υποδοχής τους.
Θα αυτοπροσδιορίζονται ως μειονότητα όσοι δηλώνουν ιδιαίτερη θρησκευτική ή παραθρησκευτική πεποίθηση!
Θα κατοχυρωθούν ως μειονότητα οι τσιγγάνοι ή γύφτοι ή ρόμ ή σκηνίτες. Θα κατοχυρωθούν ως μειονότητα και οι ομοφυλόφιλοι, που θα κάνουν νόμιμους «γάμους» και θα υιοθετούν παιδιά! Θα προσλαμβάνονται στο δημόσιο με ποσόστωση όλες οι μειονότητες! (πρόσφατα η Ελληνική βουλή ψήφισε την ποσόστωση 5 τοις χιλίοις διορισμό στο δημόσιο για τους μουσουλμάνους της Θράκης μετά από εισήγηση της ΝΔ)!!

Αυτή διπλή επιβολή του γεωπολιτικού σχεδίου στην περιοχή μας προχωράει με τις εξής παραδοξότητες α) από την μία πλευρά επιβάλλονται οι ανοικτές πόρτες ελεύθερης διέλευσης κατά το πρότυπο της ανοικτής κοινωνίας, δίχως σύνορα πατρίδες και κράτη. Αυτό ισχύει για την Ελλάδα την Σερβία, την Συρία, τον Λίβανο, την ελεύθερη Κύπρο, την Παλαιστίνη, αυτοί είναι οι λεγόμενοι «κακοί και ανεπίτρεπτοι εθνικισμοί! Τα απαγορευμένα έθνη»!!
β)από την άλλη πλευρά, υπάρχουν «οι εκλεκτοί λαοί» με απεριόριστα εθνικά και θρησκευτικά δικαιώματα, (ακόμη και με κλειστά σύνορα και τείχη για τα άλλα έθνη) και με δικαίωμα απεριόριστης εδαφικής επέκτασης τους και σκληρό σοβινιστικό ρατσισμό για τους αλλοφύλους!! Αυτό ισχύει για την Αλβανία και την Τουρκία (χωροφύλακες), την τεχνητή ψευτο-Βαρδαρία, το Ισραήλ. Αυτοί είναι «οι καλοί εθνικισμοί», οι επιτρεπόμενοι επεκτατιστές, οι αποκλειστικοί δικαιούχοι να εισβάλουν στους γείτονες τους!!
Η εφαρμογή της διπλής απειλής-εξαπάτησης των Ελλήνων έχει προχωρήσει αρκετά, σε βαθμό τα περισσότερα από αυτά που προείπαμε να είναι εντός και μερικά πρό των πυλών!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι Έλληνες καλούνται στα πλαίσια του πολυπολιτισμού να σβήσουν την εθνική τους συνείδηση και να γίνουν δημογραφικά, πολιτισμικά και πολιτικά θλιβερή μειονότητα άνευ δικαιωμάτων και αυτονόητων προνομίων στην ίδια τους την χώρα! Η απάντηση μας είναι μονόδρομος: « Ο εθνικός και ο διεθνιστικός αλληλέγγυος αγώνας των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση και την νέα τάξη πραγμάτων. Να επιστρέψουν οι μετανάστες στην χώρα καταγωγής τους και να ανατρέψουν τους δυνάστες που τους έδιωξαν από αυτές. Είμαστε σταθερά στο πλάι τους στη δύσκολη αυτή επιλογή»!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρόκειται για απλή σύμπτωση ότι οι ντόπιοι πρωταγωνιστές για την εφαρμογή των ανωτέρω «προοδευτικών» σχεδίων διαμελισμού και κατάρρευσης της Ελλάδας είναι προκλητικά μονόφθαλμοι και προτάσσουν τον ταξικό ή αναρχικό αγώνα από την επιβίωση του έθνους;; Ότι το φυλετικό τους μίσος (προδοσία) ενάντια στους Έλληνες υπήρξε ισοδύναμο με αυτό ενάντια στους Σέρβους;; Ότι παριστάνουν τους αδιάφορους που οι δοξασίες τους έχουν τις ευλογίες και την «υλική» στήριξη των ΗΠΑ;; Κατά τα άλλα είναι «αριστεροί», νεωτεριστές (εκσυγχρονιστές) και υποτιθέμενοι «ανθρωπιστές»!! Η σκληρή πραγματικότητα είναι, ότι ανήκουν στο κατεστημένο και υπηρετούν την συντήρηση της ηγεμονίας της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης εμπορευόμενοι τις «νόθες» ιδέες τους!! Το άρθρο μου «Πώς οι παγκόσμιοι καπιταλιστές παγίδευσαν και την ελληνική αριστερά» απαντά σε όλους τους μεταλλαγμένους.

Του τ.βουλευτή κ.Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου.

ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΕΛΛΑΣ

«Ο μέγας Πάν πέθανε»: Μία ακόμη κατασκευασμένη ιστορία από τους Χριστιανούς.

THE GREAT GOD PAN. The great god Pan was celebrated as the author and director of the sacred dances which he is supposed to have instituted to symbolize the circumambulations of the heavenly bodies. Pan was a composite creature, the upper part—with the exception of his horns—being human, and the lower part in the form of a goat. Pan is the prototype of natural energy and, while undoubtedly a phallic deity, should not be confused with Priapus. The pipes of Pan signify the natural harmony of the spheres, and the god himself is a symbol of Saturn because this planet is enthroned in Capricorn, whose emblem is a goat. The Egyptians were initiated into the Mysteries of Pan, who was regarded as a phase of Jupiter, the Demiurgus. Pan repre­sented the impregnating power of the sun and was the chief of a horde of rustic deities, panes, fauns, and satyrs. He also signified the controlling spirit of the lower worlds. The Christians fabricated a story to the effect that at the time of the birth of Christ the oracles were silenced after giving utterance to one last cry, "Qreat Pan is dead!"


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΠΑΝ. Ο μεγάλος Θεός Παν ετιμάτο ως ο δημιουργός και διευθυντής των ιερών χορών που υποτίθεται πως καθιέρωσε για να συμβολίσει τις κυκλικές κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Ο Παν ήταν ένα σύνθετο πλάσμα, το ανώτερο μέρος του — με εξαίρεση τα κέρατά του —είναι ανθρώπινο, και το κατώτερο μέρος του είχε την μορφή αίγας.
Ο Παν είναι το πρωτότυπο της φυσικής ενέργειας και ενώ αναμφισβήτητα είναι μια φαλική θεότητα, δεν πρέπει να τον συγχέουμε με τον Πρίαπο. Ο αυλός του Πανός δηλώνει τη φυσική αρμονία των σφαιρών, και ο Θεός ο ίδιος είναι ένα σύμβολο του Κρόνου επειδή αυτός ο πλανήτης είναι ενθρονισμένος στον Αιγόκερο, του ο οποίου το έμβλημα είναι μια αίγα. Οι Αιγύπτιοι μυήθηκαν στα μυστήρια του Πανός, ο οποίος θεωρήθηκε ως μία φάση του Δία.
Ο Παν αντιπροσώπευε τη γονιμοποιητική δύναμη του ήλιου και ήταν ο προϊστάμενος μιας ομάδος αγροτικών θεοτήτων, των Πάνες, των Φαύνων και των Σατύρων. Σήμαινε επίσης το πνεύμα ελέγχου των κατώτερων κόσμων.
Οι Χριστιανοί κατασκεύασαν την ιστορία όπου κατά την εποχή της γέννησης του Χριστού τα μαντεία σιώπησαν αφού έβγαλαν μια τελευταία κραυγή: «Ο μέγας Πάν πέθανε».


«Ο μέγας Πάν πέθανε»: Μία ακόμη κατασκευασμένη ιστορία από τους Χριστιανούς.

Ο Ευσέβιος παραθέτει τη διήγηση αυτή στην Ευαγγελική παρασκευή, 5, 17. Από πού την πήρε δεν το γνωρίζουμε. Μπορεί και να την κατασκεύασε ο ίδιος. Αργότερα το πιθανότερο είναι να εδόθη εντολή στους αντιγραφείς των μοναστηριών να προσθέσουν την διήγηση του Ευσέβιου στο κείμενο του Πλουτάρχου.


Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο του Πλουτάρχου:

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΛΕΙΠΟΤΩΝ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ:

17. Ενώ ο Ηρακλέων σιωπούσε και σκεφτόταν πάνω στο θέμα, ο Φίλιππος είπε: «Ωστόσο, Ηρακλέων, κακούς δαίμονες δεν έχει αφήσει μόνον ο Εμπεδοκλής, αλλά και ο Πλάτων, ο Ξενοκράτης και ο Χρύσιππος . Επίσης, όταν ο Δημόκριτος ευχόταν να συναντήσει «ευμενείς εικόνες (των θεών)», με τον τρόπο αυτό φανέρωνε πως γνώριζε και άλλες δυσμενείς, με μοχθηρές προθέσεις και τάσεις. Σχετικά με τον θάνατο τέτοιων φύσεων άκουσα λόγο από άνθρωπο όχι ασύνετο ούτε απατεώνα. Πατέρας του ρήτο­ρα Αιμιλιανού, του οποίου και από σας ορισμένοι παρακο­λουθήσατε τα μαθήματα, ήταν ο Επιθέρσης, συμπολίτης μου και δάσκαλος γραμματικός. Τούτος είπε πως κάποτε που ταξίδευε προς την Ιταλία επιβιβάστηκε σε πλοίο, το οποίο μετέφερε εμπορικό φορτίο και πολλούς επιβάτες. Ήταν ήδη βράδυ όταν, στην περιοχή των Εχινάδων, έπε­σε ο άνεμος, και το πλοίο παρασύρθηκε και βρέθηκε κοντά στους Παξούς. Οι περισσότεροι ήταν ξύπνιοι, πολλοί μά­λιστα έπιναν ακόμη μετά το δείπνο. Ξαφνικά ακούστηκε φωνή από το νησί των Παξών, κάποιος που φώναζε δυνατά τον Θαμούν, προκαλώντας την έκπληξη. Ο Θαμούς ήταν Αιγύπτιος καπετάνιος και λίγοι επιβάτες τον γνώριζαν με το όνομα του. Δύο φορές που άκουσε το όνομα του έμεινε σιωπηλός, την τρίτη όμως απάντησε σε αυτόν που τον φώναζε. Εκείνος με πιο δυνατή φωνή του είπε: «Όταν φτάσεις στο Παλώδες, να αναγγείλεις πως ο μέγας Πάν πέθανε». Όταν το άκουσαν, είπε ο Επιθέρσης, όλοι έμει­ναν εμβρόντητοι. Καθώς συζητούσαν μεταξύ τους για το αν ήταν καλύτερο να εκτελέσουν το πρόσταγμα ή να μην προβληματίζονται και να αδιαφορήσουν, ο Θαμούς αποφά­σισε, αν φυσούσε άνεμος, να περάσει από εκεί χωρίς να κάνει τίποτα, ενώ, αν υπήρχε νηνεμία και γαλήνη, να επαναλάβει αυτό που άκουσε. Όταν, λοιπόν, έφτασε στο Παλώδες, καθώς δεν υπήρχε άνεμος ούτε θαλασσοταραχή, ο Θαμούς, κοιτάζοντας από την πρύμνη προς τη στεριά, είπε, όπως ακριβώς το είχε ακούσει, πως «Ο μέγας Πάν πέθανε» . Προτού προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, ακούστηκε δυνατός στεναγμός όχι ενός αλλά πλήθους ανά­μεικτος με βαθύτατη έκπληξη. Καθώς ήταν πολλοί άνθρω­ποι παρόντες, γρήγορα η ιστορία κυκλοφόρησε στη Ρώμη και ο Θαμούς έλαβε πρόσκληση να παρουσιαστεί στον Καίσαρα Τιβέριο. Ο Τιβέριος πίστεψε τη διήγηση του τόσο ώστε ζήτησε πληροφορίες και έκανε έρευνες για τον Πάνα. Οι φιλόλογοι του περιβάλλοντος του, που δεν ήταν και λίγοι, διατύπωσαν την υπόθεση ότι ήταν το παιδί του Ερμή και της Πηνελόπης». Ο Φίλιππος είχε ως μάρτυρες και ορισμένους από τους παρευρισκομένους, που είχαν ακούσει τον γέροντα Αιμιλιανό να διηγείται την ιστορία.

ΣΧΟΛΙΑ:
Κατά τον Μάνλυ Χώλ «Οι μυστικές διδασκαλίες όλων των αιώνων», «Οι Χριστιανοί κατασκεύασαν την ιστορία όπου κατά την εποχή της γέννησης του Χριστού τα μαντεία σιώπησαν αφού έβγαλαν μια τελευταία κραυγή: «Ο μέγας Πάν πέθανε».


Σύμφωνα με την πληροφο­ρία του Flaceliere (βλ. Εισαγωγικό σημείωμα στο έργο, σ. 92), ο Ευσέβιος παραθέτει τη διήγηση αυτή στην Ευαγγελική παρασκευή, 5, 17 κατ' αυτόν, ο θάνατος του Πανός επί Τιβερίου (1ος αι. π.Χ.-1ος αι. μ.Χ.) δεν σημαίνει παρά το τέλος του αρχαίου παγανισμού, τον οποίο νίκησε ο Χριστός. Ο Πάν ο μέγας δεν είναι πια ο προστάτης θεός των ποιμένων της Αρκαδίας, ο τριχωτός σύντροφος των Σατύρων, των Σιληνών και των Νυμφών, αλλά η ανώτατη εκείνη θεότητα, που οι Στωικοί ταύτιζαν με τον Δία-Κόσμο. Κατά τον Roscher πάλι (Jahrbuch fur klassischen Philologie, 145, 1892, 465-477, και Lexicon der Grieschischen und Romischen Mytho-logie, υ.λ. Πάν, η βιβλιογραφική παραπομπή από τον Fla­celiere), ο μέγας Πάν δεν είναι άλλος από τον ιερό τράγο, ο οποίος λατρευόταν στη Μένδη και που ο θάνατος του συνο­δευόταν πάντοτε με μοιρολόγια και τελετουργικές κραυγές. Ο Reinach τέλος (Cultes, mythes et religions, 3, 1-15· η βιβλιο­γραφική παραπομπή επίσης από τον Flaceliere), θεωρεί πως πρόκειται για τον θάνατο του Θαμούς, όπως ήταν το Συριακό όνομα του Άδωνι, που τον θάνατο του θρηνούσαν κραυγάζο­ντας οι πιστοί.-

ΠΗΓΗ: ΑΦΑΙΑ

Ο "ελληνικός" ανθελληνισμός

Από την αρχή ο ανθελληνισμός ήταν η άλλη πλευρά του νομίσματος του φιλελληνισμού. Ο φιλελληνισμός ήταν έρωτας του ιδανιστικού Ελληνισμού, έρωτας του ελληνικού πολιτισμού όπως αυτό εκφραζόταν στη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, την επιστήμη, τα έργα των προγόνων.

Ανθελληνισμός ήταν η στάση απογοήτευσης του φιλέλληνα που προέκυπτε από την επαφή του τελευταίου με τους συγχρόνους του υπαρκτούς Έλληνες, δηλαδή τους ανθρώπους της καθημερινότητας, τους ανθρώπους όπως εσύ κι εγώ, με όλα τα πάθη και τις μικρότητες. Η ανώμαλη προσγείωση από το ιδανικό στο πραγματικό είναι μια κίνηση που στην πολιτική ψυχολογία εξηγεί την έκπτωση του έρωτα σε μίσος, του φιλελληνισμού σε ανθελληνισμό!
Ήδη οι Ρωμαίοι ήταν ταυτόχρονα εραστές της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και εχθροί των Ελλήνων της εποχής τους, για τους οποίους επεφύλασσαν τις κατηγορίες του γραικυλισμού, της διπροσωπίας, της υποκριτικής δουλικότητας κ.λπ. Τον ίδιο διχασμό παρατηρούμε καθ' όλον τον μεσαίωνα στη στάση τόσο των Φράγκων όσο και των Αράβων απέναντι στον Έλληνα. Κατά την ένδοξη ελληνική επανάσταση του 1821 οι φιλέλληνες Ευρωπαίοι που πολέμησαν κατά των Τούρκων δεν παρέλειψαν να δώσουν δείγματα της απογοήτευσής τους από τους έλληνες συμπολεμιστές τους, οι οποίοι όχι μόνο δεν φορούσαν πλέον χιτώνες αλλά διακρίνονταν από φθόνο, εριστικότητα, φιλαυτία, άγνοια και τόσες άλλες «ανθρώπινες, υπερβολικά ανθρώπινες!» (Νίτσε) κακίες.
Συνοπτικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι το δίπολο φιλελληνισμός - ανθελληνισμός ισούται με έρωτα για τους απελθόντες και μίσος για τους ζώντες Έλληνες!
Οι Βαυαροί που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον θάνατο του Καποδίστρια ήσαν αναμφισβήτητα μεγάλοι εραστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ως εξ αυτού οργάνωσαν την ελληνική σχολική παιδεία κατά τα πρότυπα της γερμανικής φιλελληνικής παιδείας. Όμως έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία Έλληνες το γένος έλαβαν φιλελληνική παιδεία ως βάση της ιδίας εθνικής ταυτότητας! Οι Έλληνες έγιναν εφεξής «φιλέλληνες». Εμβολιάστηκαν δηλαδή με τη σχιζοειδή στάση της απόλυτης καταξίωσης, με την ταυτόχρονη απόλυτη απαξίωση του εαυτού του. Μια εγγενής αστάθεια του χαρακτήρα, μια ανεδαφική, κυκλοθυμική εκτίμηση των πραγμάτων έγινε εφεξής κεντρικό συστατικό της ελληνικής ψυχής.
Σε συλλογικό επίπεδο οι ιστορικές συγκυρίες προκαλούν την ανάδυση του ενός ή του άλλου πόλου στο προσκήνιο. Οι επιτυχίες γρήγορα επιφέρουν ναρκισσισμό, ενώ οι αποτυχίες καταθλιπτική αυτοαπαξίωση έως αυτομαστίγωση. Η ελληνική ψυχή φαίνεται να έχει χάσει κάθε μέτρο.
Δεν είναι μετά από αυτά απορίας άξιον ότι μετά τη ντροπή των Υμίων και το όνειδος της παράδοσης του ικέτη Οτσαλάν (και τα δύο έργα όχι βεβαίως του λαού, αλλά της σημιτικής ηγεσίας) η ελληνική αυτοεκτίμηση έκανε, με τη γνωστή απολυτότητα, βουτιά στο κενό. Όμως εκεί την περίμεναν αυτήν τη φορά -αλίμονο (!)- εχθροί αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν στο έπακρον την αδυναμία της, ώστε να μην μπορέσει πλέον (αυτή είναι η επιδίωξή τους) να ανακάμψει.

Οι εχθροί αυτοί, οι οποίοι γνωρίζουν καλά την ελληνική κυκλοθυμία, αλλά και το ελληνικό πείσμα απέναντι σε κάθε εξωτερική παρέμβαση, επόμενο ήταν να ζητήσουν και να βρουν ερείσματα για την υπονομευτική δράση τους στο εσωτερικό του απογοητευμένου έθνους. Τέτοια ερείσματα όντως βρήκαν: στα φιλόδοξα, άκρως ανταγωνιστικά καπετανάτα των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, στη μεταπραττική ακαδημαϊκή διανόηση των πανεπιστημίων, στο πειρατικό κεφάλαιο των νεόκοπων εκατομμυριούχων των τηλεπικοινωνιών, των ΜΜΕ και των τραπεζών. Με αυτούς τους πολιορκητικούς κριούς εκπόρθησαν στο τέλος το ίδιο το κράτος, το οποίο, από εντεταλμένος προστάτης του έθνους ανεπαισθήτως μεταλλάχθηκε σε συνειδητό πλέον πολέμιο του έθνους και κατ' επίτασιν του ιδίου του γένους των Ελλήνων. Οι ενορχηστρωμένες αυτές δράσεις των εχθρών του Ελληνισμού στο εσωτερικό του επί του παρόντος βιώνονταν ως μια ιδιαίτερα σφοδρή μορφή του κατά τα άλλα εγγενούς ανθελληνισμού των Ελλήνων, ως μία αρρώστια της βούλησης και του θυμικού, την οποία η συλλογική ψυχή αδυνατεί τόσο να κατανοήσει, όσο και να ανακάμψει από αυτήν.
Έτσι θα μπορούσε κανείς να πλησιάσει ένα πλήθος ακατανόητων κατ' αρχήν φαινομένων του εξωκοινοβουλευτικού πολιτικού γίγνεσθαι, όπως την πλήρη απαξίωση του Ελληνισμού ως ουσίας και ως ονόματος στη συνείδηση των εμπνευστών γκραφίτι των Εξαρχείων του τύπου: «Κρεμάλα στους ελληνόψυχους!». Ή «Έλληνας είσαι και φαίνεσαι!». Ή (μέσα στο Πολυτεχνείο) «Σκοτώστε τους Έλληνες - τους Έλληνες που γεννάνε Έλληνες - τους Έλληνες!». Μπροστά στο ανθελληνικό μίσος των χιλίων και μίας αριστερίστικων ομάδων του «χώρου», η σκοπιανή αφίσα στην πρόσφατη διαδήλωση υπέρ της Μακεδονίας α λα Σκόπια «Fuck Greece», που είδαμε όλοι στην οθόνη της ΕΤ3, φαντάζει μάλλον συγκρατημένη.

Ή πάρτε τις περυσινές αφίσες του «χώρου» στην Πατησίων κατά της 28ης Οκτωβρίου: «Σταματήστε τις παρελάσεις διότι ενισχύουν τον πατριωτισμό!». Εδώ η λέξη «πατριωτισμός» είναι περίπου συνώνυμη του «φασισμός». Συγγενής εκδοχή είναι και η φράση «ξεφτίλες πατριώτες» στον τοίχο του Πολυτεχνείου. Την αποστροφή προς την έννοια πατρίδα εκφράζουν γκραφίτι του τύπου «καμία πατρίδα!», ενώ φράσεις του τύπου «πατρίδα μας είναι η Γη!» προσφέρουν τον πλανήτη ως -οικολογικής εμπνεύσεως- υποκατάστατο της απορριπτέας ελληνικής πατρίδας. Η δυσανεκτικότητα των αριστεριστών προς την ελληνική πατρίδα και την ίδια τη λέξη Έλληνας δεν επεκτείνεται παρά ταύτα σε άλλους λαούς και πατρίδες, εφόσον δεν αμφισβητούν ούτε τους Αλβανούς ούτε τους Κούρδους, τους Τούρκους, τους Ινδιάνους, τους Ιρακινούς, τους «Μακεδόνες» και το δικαίωμα όλων αυτών σε μία πατρίδα, γι' αυτό και αγωνίζονται π.χ. υπέρ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (όπως άλλωστε και ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου»). Μόνο στους Έλληνες που παραδόξως επιμένουν να αγαπούν την Ελλάδα επιφυλάσσει το φαντασιακό του τεχνηέντως ενισχυμένου ντόπιου ανθελληνισμού την κατηγορία του «ελληναρά» και «εθνικιστή».

Η απολυτότητα του μίσους για την ελληνικότητα (με όλες τις παραδόσεις, την ιστορία και τους θεσμούς που την εκφράζουν) πάει χέρι χέρι με την απεριόριστη λατρεία του «χώρου» για τους μετανάστες. «Είμαστε όλοι μετανάστες!» και «είμαστε όλοι Αλβανοί!» διηγούνται εδώ οι τοίχοι, τα φυλλάδια, τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ. «Νομιμοποιήστε τους όλους!». «Όχι διακρίσεις ανάμεσα σε νόμιμους και παράνομους!». «Κάτω τα σύνορα, κάτω το έθνος, είμαστε όλοι πολίτες του κόσμου!» ουρλιάζουν με ένα στόμα οι τηλεκατευθυνόμενοι επαρχιώτες, «είμαστε παιδιά της φύσης!» επισημαίνουν οι νεοχίπηδες του ελληνικού 21ου αιώνα... Εθνικά προβλήματα δεν υπάρχουν, είναι αποκυήματα της φαντασίας των Ελληναράδων, δεν υπάρχει Τσαμουριά, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, οι καλοί αυτοί άνθρωποι ζουν αλλού, σ' ένα αερόπλοιο που αιωρείται ελεύθερα κάπου μεταξύ Καλιφόρνιας και Σαμπάλα. Δεν υπάρχουν γέροι έλληνες συνταξιούχοι που φυτοζωούν, σχολεία «διαπολιτισμικής» αμάθειας και εγκληματικότητας, ελληνικό προλεταριάτο που αντικαθίσταται από Ασιάτες με μηδενική ταξική συνείδηση, μαφίες ξένων εγκληματιών που τρομοκρατούν τις λαϊκές αστικές περιοχές. Δεν υπάρχουν ούτε ευρωπαϊκά κράτη τα οποία διακηρύσσουν τους κινδύνους του «πολυπολιτισμού» (Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.λπ.), όχι, υπάρχει μόνο η θεσπέσια ελληνική -δηλαδή ανθελληνική- αποθρασυμένη από την αφειδώς παρεχόμενη ενθάρρυνση νεολαιίστικη πρωτοπορία.
Διότι περί νεολαίας πρόκειται, νεολαίας πληγωμένης από τις εθνικές ντροπές που συστηματικά απεργάζονται οι πράκτορες στα ανώτερα κλιμάκια του κράτους, νεολαίας πληγωμένης από μια πατρίδα για την οποία δεν μπορούν να είναι περήφανοι. Ούτε σε ό,τι αφορά στην κοινωνική δικαιοσύνη και στον πολιτισμό! Όμως αυτή η νεολαία περνάει πλειοψηφικά από το πανεπιστήμιο κι εκεί την περιμένουν αριβίστες διανοούμενοι της λάιτ Αριστεράς οι οποίοι ήδη επί Κλίντον στρατολογήθηκαν διεθνώς ως προπαγανδιστές της Νέας Εποχής της Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της αχαλίνωτης κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων και σκλάβων ανά τον πλανήτη. Εδώ λοιπόν, στο μεταλλαγμένο πρώην ελληνικό πανεπιστήμιο οι νεολαίοι μας μαθαίνουν τη σεχταριστική θεωρία της ιστορίας για την οποία το ελληνικό έθνος είναι «μύθος», οι αγωνιστές του ένδοξου '21 είναι κήρυκες του επάρατου πατριωτισμού, η αρχαία Ελλάδα ασήμαντος, ετερόφωτος πολιτισμός, η συνέχεια του ελληνικού γένους ανύπαρκτη, η απελευθέρωση του λίκνου του Ελληνισμού από τον Τούρκο αιμοσταγής κατάκτηση και πάει λέγοντας. Μαθαίνουν επίσης ότι η δημοκρατία δεν είναι κατάκτηση του επαναστατημένου έθνους, αλλά υπόσχεση του μελλοντικού «πολιτικού πολυπολιτισμού», δηλαδή των υπεράριθμων εποίκων - λαθρομεταναστών στους οποίους θα αποδοθούν (ανεξαρτήτως αριθμών και προελεύσεως) από το ανθελληνικό κράτος πολιτικά δικαιώματα, προκειμένου να εκπαραθυρώσουν το εναπομείναν γένος των Ελλήνων από το ιστορικό του λίκνο. Τέλος, μαθαίνουν ότι όποιος αρνείται τις επιστημονικές αυτές αλήθειες που οι ανελλήνιστοι αυτόκλητοι διαφωτιστές των πανεπιστημίων εισήγαγαν στην Ελλάδα από την αγγλοσαξωνική Εσπερία, δεν μπορεί να είναι άλλο από πρωτόγονος εθνικιστής και ρατσιστής.
Οι νεολαίοι μας αυτοί λοιπόν εξέρχονται μαζικά από τα πανεπιστήμια με τα πληθωριστικά δωρεάν πτυχία και τον «επιστημονικό» ανθελληνισμό στην τσέπη. Άπαξ και είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, έχουν τον χρόνο, και βεβαίως τον ενθουσιασμό, να δοκιμάσουν τις νεοαποκτηθείσες ιδέες τους στην πράξη. Οργανώνονται λοιπόν πολιτικά σε ομάδες έτοιμες να τα βάλουν με την εξουσία, με το εθνικιστικό κράτος που αποδιώχνει τους μετανάστες και τη βίαιη αστυνομία του που ειδικεύεται στη σφαγή αθώων αναρχικών. Εξ ου και η εξάσκηση στη ρυθμική απαγγελία της ρίμας «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!» Όμως εδώ αρχίζουν οι απογοητεύσεις:
Ξαφνικά ένας κεντρικός εκπρόσωπος της κρατικής εξουσίας, ο υπουργός Εσωτερικών, ακούγεται να λέει προς τους μετανάστες «ευχαριστούμε που ήλθατε» και στη συνέχεια «θα τους νομιμοποιήσουμε όλους!». Πιο πριν ακούστηκε και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να λέει κι αυτός στους λαθρομετανάστες «ευχαριστούμε που επιλέξατε την Ελλάδα», τονίζοντας σε άλλη ευκαιρία ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στο έθνος και την ιστορία του, γιατί αυτό «δημιουργεί καθεστώτα αυταρχικά». Μαζί μ' αυτά οι νεολαίοι μας βλέπουν το υπουργείο νέας γενιάς να τυπώνει φυλλάδια κατά των ρατσιστών (του ελληνικού λαού), βλέπουν τα ΜΜΕ να τιτλοφορούν την Ελλάδα του 2007 «χώρα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας», ακούν τον υφυπουργό Εσωτερικών να λέει μέσα στη Βουλή ότι η Ελλάδα θα γίνει πολυπολιτισμικό κράτος, ανακαλύπτουν ότι το υπουργείο Παιδείας λανσάρει στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση εκατοντάδες νέα ανθελληνικά και ταυτόχρονα αντιρατσιστικά βιβλία, βλέπουν την αστυνομία να παρακολουθεί -άπρακτη- τους κουκουλοφόρους να καίνε την ελληνική σημαία, την ελληνική σημαία να βεβηλώνεται και αντ' αυτής την αλβανική να υψώνεται στο λεηλατημένο λύκειο Παγκρατίου. Βλέπουν λοιπόν οι νεολαίοι και ακούν το κράτος και καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι ίσως ο εχθρός που φαντάζονταν, ότι ο εχθρός είναι αλλού, ότι ο εχθρός είναι ο ίδιος ο ελληνικός λαός, ότι το Κολωνάκι είναι προοδευτικό, ενώ ο λαός είναι αντιδραστικός.

Στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία των νεωτέρων χρόνων η προδοσία του ανθελληνισμού ξεπέρασε την πολιτική και έλαβε επιπροσθέτως πολιτιστική υπόσταση, η οποία μαζί με τη δημογραφική αλλαγή απειλούν τον ίδιο τον πυρήνα του έθνους και του γένους. Στις απειλές αυτές, έξωθεν ενορχηστρωμένες, δεν υπάρχει άλλη αντίσταση από το πνεύμα της ελευθερίας των Ελλήνων, το πνεύμα του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου και του ένδοξου '21!

Του ΚΩΝ/ΝΟΥ Π. ΡΩΜΑΝΟΥ Πανεπιστήμιο Αιγαίου

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΑΡΟΝ