ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
ΕΠΙ-ΣΚΕΨΕΙΣ:
Αρχειοθήκη Κειμένων
-
▼
2009
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ▼ Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
►
2008
(51)
- ► Δεκεμβρίου (10)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (4)
23 Φεβρουαρίου 2009
ΟΙ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ
Ὁ σοφός Ἀπολλώνιος Τυανέας ἀπό μικρή ἡλικία ἄρχισε τίς περιοδείες του καί οἱ ὁποίες συνεχίστηκαν μέχρι την εκθέωσή του. Οἱ περιοδείες του παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον διότι επισκέπτεται συνέχεια τόπους ὅπου διαμένει Ελληνικό στοιχείο. Ἐκεῖ ὁ Ἀπολλώνιος
διδάσκει καί καθοδηγεῖ τούς Ἕλληνες.
Μάλιστα κατά το ταξίδι του πρός τίς Ἰνδίες
πραγματοποιεῖ σχεδόν τό ἴδιο δρομολόγιο μέ τό Μέγα Ἀλέξανδρο. Παρακάτω θά ἐξετάσουμε
ἐπιγραμματικά τά μέρη πού ἐπισκέφθηκε, ὅπως περιγράφονται στή βιογραφία πού μᾶς ἄφησε ὁ Φιλόστρατος.
Τύανα (γέννηση) → σέ ἡλικία 14 ἑτῶν μεταβαίνει στούς Ταρσούς γιά νά ἐκπαιδευτεῖ ἀπό τόν ρήτορα Εὐθύδημο → Αἰγές (ἐνασχόληση μέ φιλοσοφία, ἐγκατάσταση στό ἱερό τοῦ Ἀσκπληπιοῦ, δάσκαλός του ὁ Εὔξενος) → ἐπιστροφή στά Τύανα σέ ἡλικία 20 ἑτῶν γιά να θάψει τόν πατέρα του → ἐπιστροφή στίς Αἰγές → ἐπιστροφή ξανά στά Τύανα → Παμφυλία (περίοδος σιωπῆς), ἐπισκέφτηκε τήν Ἄσπενδο τῆς Παμφυλίας → Κιλικία (περίοδος σιωπῆς)→ Μεγάλη Ἀντιόχεια (ἱερό Δαφναίου Ἀπόλλωνος) →
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΙΝΔΙΑ
Ἄφιξη σέ ἀρχαῖα Νίνο (Νινευί) → Μεσοποταμία → Κτησιφώντα → ὅρια Βαβυλώνας (εὐνούχος σατράπης) → Κισσία χῶρα (ἐπαρχία στή Σουσιανή τῆς Περσίας) Ἐρετριεῖς – πεδιάδα Ἐκβάτανων → Βαβυλ ώνα (βασιλεύς Οὐαρδάνης) παραμονή 1 χρόνο καί 8 μῆνες →
Πλησιάζουν στόν Καύκασο (ἀπό αὐτό τό βουνό ἀρχίζει ὁ Ταῦρος πού διασχίζει τήν Ἀρμενία, τήν Κιλικία καί φτάνει μέχρι τήν Παμφυλία καί τή Μυκάλη, καταλήγοντας στήν ἀκτή ὅπου κατοικοῦν Κάρες. Περιβάλλει μέ τό ὑπόλοιπο τοῦ Ταῦρου ὅλη τή Σκυθία πού συνορεύει μέ τήν Ἰνδική κοντά στή Μαιώτιδα καί πρός τά ἀριστερά τοῦ Πόντου) → Περνοῦν τόν Καύκασο (Ἔμπουσα) → κατεύθυνονται πρός τό ὄρος Νῦσα, ὅπου ὁ Διόνυσος κάνει πολλά καί θαυμαστά → περνοῦν τόν ποταμό Κωφήνα καί φτάνουν στό ὄρος Νῦσα (μέσω της διάβασης Χαϊμπέρ) Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἱερό τοῦ Διονύσου. Σ'αὐτό το μέρος σταμάτησε καί ὁ Ἀλέξανδρος ἀφοῦ προσευχήθηκε στόν Διόνυσο καί ἔκανε θυσία στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ. Ἡ Ἄορνος Πέτρα δέν ἀπέχει πολύ ἀπό τήν Νῦσα, ὅμως δέν τήν ἐπισκέφθησαν διότι ἦταν ἔξω ἀπό τήν πορεία τους. → προχωροῦν πρός τόν Ἰνδό ποταμό → διαβαίνουν τόν Ἰνδό ποταμό μέ τό σατραπικό καράβι καί περνοῦν στή χῶρα τοῦ Ὑδραώτη → ὁδηγοῦνται στά Τάξιλα (ἕδρα κάποτε τοῦ βασιλέως Πῶρου) στό βασιλέα Φραώτη καί παραμένουν 4 ἡμέρες → μετά ἀπό ταξίδι δύο ἡμερῶν φτάνουν στήν πεδιάδα ὅπου λένε ὅτι πολέμησε ὁ Πῶρος μέ τόν Ἀλέξανδρο . Ἐκεῖ ὑπῆρχαν πῦλες πού πάνω τους ὑπῆρχε ἄγαλμα τοῦ Ἀλεξάνδρου → διασχίζουν τόν ποταμό Ὑδραώτη καί φτάνουν στόν ποταμό Ὕφαση. 30 στάδια πρίν τόν Ὕφαση συναντοῦν τούς βωμούς πού ἔστησε ὁ Ἀλέξανδρος (ὁ Ἀλέξανδρος τερμάτισε τήν ἐκστρατεία του στόν ποταμό Ὕφαση. Οἱ σοφοί κατοικοῦσαν μεταξύ τοῦ Ὕφαση καί τοῦ Γάγγη)Παράκα (μεγάλη πόλη κάτω ἀπό τό βουνό μέ δράκοντες) → μετά ἀπό 4 μέρες ταξίδι μέσα ἀπό περιοχές ἔφορες φτάνουν στό ὀχυρό τῶν σοφῶν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὁ Ἀπολλώνιος φεῦγει ἔχοντας δεξιά του τόν Γάγγη καί ἀριστερά του τόν Ὕφαση καί κατεβαίνει πρός τήν Ἐρυθρά θάλασσα πού ἀπεῖχε δρόμο 10 ἡμερῶν ἀπό τόν ἱερό λόφο. (Ἄν ἦταν πεζοί θά βάδιζαν περίπου 20-30 χλμ τήν ἡμέρα δηλαδή θά διέσχιζαν περίπου ἀπόσταση 200-300 χλμ. ἀνάλογα μέ τό ἔδαφος πού βάδιζαν. Ἄν ἦταν μέ ἄλογα θά εἶχαν διασχίσει μεγαλύτερη ἀπόσταση ἡ ὁποία ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπό τή μορφολογία τοῦ ἐδάφους.
Εἶδαν καί τίς ἐκβολές τοῦ Ἰνδοῦ καί ἐκεῖ ὑπῆρχε μία πόλις τά Πάταλα (Ἐκεῖ πῆγε ὁ Ναύαρχος τοῦ Ἀλεξάνδρου ὁ Νέαρχος).
Πέρασαν ἀκόμα κι ἀπό τή χῶρα τῶν Ὠρειτῶν → Πέρασαν καί ἀπό τά Βάλαρα (ὁ χάρτης τά λέει Βάδαρα) → Στόβηρα (ἡ πόλις τῶν Ἰχθυοφάγων) → Καρμανία
Φτάνουν στίς ἐκβολές τοῦ Εὐφράτη → προχωροῦν πρός τά πάνω καί φτάνουν στή Βαβυλώνα στόν Οὐαρδάνη → Νίνο → Σελέυκεια → Πάφος Κύπρος → Ἰωνία ( Ἔφεσος)
ΙΩΝΙΑ
Ἔφεσος → Σμύρνη → ἐπιστροφή στήν Ἔφεσο λόγω τῆς ἐπιδημίας πού προέκυψε (ταυτόχρονη παρουσία σέ Σμύρνη καί Ἔφεσο ;) → Πέργαμος → Ἴλιον (συνομιλία μέ Ἀχιλλέα) → περίπλους Τρωϊκοῦ ἀκρωτηρίου καί αγκυροβολισμός στή Μήθυμνα τῆς Λέσβου (ὁ σημερινός Μόλυβος). Βρίσκει τό ἄγαλμα τοῦ Παλαμήδη καί ἱδρύει ἱερό. Ἐπισκέπτεται καί τό ἄδυτο τοῦ Ὀρφέα. → Πειραιάς, Ἀθήνα → Θερμοπύλες (μνημεῖο Λεωνίδα) → Μαντεῖο Δωδώνης → Μαντεῖο Δελφῶν → Μαντεῖο στίς Ἄβες Φωκίδας (κοντά στή σημερινή Ἀταλάντη, 3 χλμ. ἀπό τό χωριό Ἔξαρχος) → Μαντεῖο Τροφωνίου → Μαντεῖο Ἀμφιάραου → Ἐλικώνας → Ἰσθμός, Λέχαιο → Κόρινθος → Ὀλυμπία → Μέσω Ταϋγέτου φτάνει στή Σπάρτη → Ἄφιξη στό ἀκρωτήριο Μαλέας μέ σκοπό νά άναχωρήσει γιά Ρώμη. → Ἀναβάλλει ὅμως τό ταξίδι γιά τή Ρώμη καί ἀποφασίζει νά ἐπισκεφθεῖ τήν Κρήτη. Ἄφιξη στήν Κυδωνία (Χανιά) → Κνωσσός (ἐκεῖ ὑπῆρχε ὁ Λαβύριν-θος) → Γόρτυνα → Ἴδη ( Ἰδαῖον Ἄντρον) → Λεβηναῖο Ἱερό (Ἀσκλη-πιός) κοντά στό στό χωριό Λέντας στό Νότιο τμῆμα τοῦ Νομοῦ Ἠρακλείου
ΡΩΜΗ
Μετά τήν Κρήτη φτάνει στή Ρώμη
ΙΣΠΑΝΙΑ
Φεύγει ἀπό τή Ρώμη καί πηγαίνει στήν Ἰσπανία στίς Στῆλες τοῦ Ἠρακλέους (Γιβραλτάρ)
ΡΩΜΗ
Επιστροφή πάλι στή Ρώμη ὅπου μέσω Λιβύης και Τυρρηναϊκῆς θάλασσας περνοῦν ἀπό τό άκρωτήριο Λιλύβαιο τῆς Δυτικῆς Σικελίας καί παραπλέοντας τήν Μεσσήνη καί τόν πορθμό τῆς Χάρυβδης (συμβολή Τυρρηνικοῦ πελάγους μέ Ἀδριατικό) φτάνουν στίς Συρρακοῦσες. → Κατάνη (βόρεια τῶν Συρρακουσῶν)
ΕΛΛΑΔΑ
Ἀναχωρεῖ ἀπό τή Σικελία γιά Λευκάδα → μέ πλοῖο πάει στό Λέχαιο (κοντά στόν Ἰσθμό) → Ἀθήνα (μύηση στά Ἐλευσίνια)
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Ἀπό τήν Ἀθήνα ξεκινάει γιά τήν Αἴγυπτο
Πειραιάς → Χίος → Ρόδος → Ἀλεξάνδρεια (Αἴγυπτος) → ἀναχώρηση γιά Αἰθιοπία ἔχοντας στά δεξιά τους τόν Νεῖλο.
Φτάνουν στό τέμενος τοῦ Μέμνονα ὅπου ὑπῆρχε ὁ ἀνδριάντας τοῦ Μέμνονα στίς Θῆβες τοῦ Αἰγύπτου → Ἔφυγαν ἀπό ἐκεῖ τὀ πρωί καί ἔφτασαν στό σπουδαστήριο τῶν Γυμνοσοφιστῶν λίγο πρίν τό μεσημέρι. Ἅρα, θά πρέπει να διάνυσαν μιά ἀπόσταση γύρω στά 20 χιλιόμετρα. Οἱ Γυμνοσοφιστές κατοικοῦν σέ ἕνα λόφο λίγο πιό πέρα ἀπό τίς ὄχθες τοῦ Νείλου. Στή συνέχεια ὁ Ἀπολλώνιος προτείνει νά πᾶνε στούς καταρράκτες καί στίς πηγές τοῦ Νεῖλου. Ὁ πρῶτος καταρράκτης τοῦ Νεῖλου ξεκινάει λίγο νοτιότερα ἀπό τίς Θῆβες. → ταξιδεύουν κατά μῆκος τῶν καταρρακτῶν τοῦ Νείλου. Φθάνουν μέχρι τόν τρίτο καταρράκτη καί βλέπουν κορυφές βράχων ποῦ κρέμονται πάνω ἀπό τόν Νεῖλο σέ ὕψος ὀχτώ σταδίων.
Ἀναχώρηση ἔχοντας στά ἀριστερά τόν Νεῖλο → παραμένει στά παράλια τῆς Αἰγύπτου → ἐπισκέπτεται τούς Φοίνικες → μετά τήν Ταρσός τῆς Κιλικίας. Συνάντηση μέ Τίτο, ὅταν αὐτός ἀνακυρήχθηκε αὐτοκράτορας. → ἐπισκέπτεται τούς Ἴωνες → ἐπισκέπτεται τούς
Ἀχαιούς → πηγαίνει στήν Ἰταλία
Ὁ Ἀπολλώνιος ἐπισκέφτηκε τίς πόλεις τοῦ Ἑλλησπόντου ὅταν βρισκόταν στήν Ἰωνία.
Ὁ Ἀπολλώνιος εἶναι στήν Ἰωνία καί μάλλον ξεκινάει ἀπό τή Σμύρνη γιά νά πάει στή Ρώμη.
Σμύρνη → ταξίδι γιά Ἀχαΐα, φτάνει στήν Κόρινθο → ἀναχώρηση γιά Ἰταλία → μετά ἀπό 5 μέρες ἄφιξη στή Δικαιαρχία (Pozzuoli ή Puteoli) → ἀναχώρηση ἀπό τήν Δικαιαρχία καί τήν 3η μέρα φτάνουν στίς ἐκβολές τοῦ Τίβερη → ἀπό ἐκεῖ ταξιδεύουν μέ πλοῖο γιά τή Ρώμη.
Δίκη τοῦ Ἀπολλωνίου καί ἐξαφάνιση τοῦ Ἀπολλωνίου μετά τό τέλος τῆς ἀπολογίας του καί ἐμφάνιση του στό Δάμη πού ἦταν στήν Δικαιαρχία. → ἀναχώρηση μέ πλοῖο γιά τή Σικελία. Παρακάμπτουν τή Μεσσήνη καί μετά ἀπό 3 μέρες φτάνουν στό Ταυρομένιο. → μετά πᾶνε στίς Συρακοῦσες → ἀναχώρηση γιά Πελοπόννησο. Μετά ἀπό 6 μέρες φτάνουν στίς ἐκβολές τοῦ Ἀλφειοῦ. → Ὀλυμπία → ἀναχώρηση γιά Λιβαδειά γιά τό Τροφώνειο Ἄντρο. → κατάβαση στό Τροφώνειο Ἄντρο καί μετά ἀπό 7 μέρες ὁ Ἀπολλώνιος ἐμφανίζεται στήν Αὐλίδα.
Μετά ἀπό 2 χρόνια παραμονῆς στήν Ἑλλάδα, ὁ Ἀπολλώνος ἀναχωρεῖ γιά τήν Ἰωνία. → Φιλοσοφοῦσε στή Σμύρνη καί τήν Ἔφεσο. → Τήν ὥρα πού μιλοῦσε στήν Ἔφεσο βλέπει τό θάνατο τοῦ Δομητιανοῦ.
Πιθανοί τόποι ἐκθέωσης :
1) Ἔφεσος
2) Λίνδος Ρόδου
3) Δικτύνναιο Κρήτης
ΠΗΓΗ:ΤΑΛΕΤΟΣ
14 Φεβρουαρίου 2009
Γη δοσμένη από τον... Θεό-μεσίτη
Ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, αυτός ο μέγας φαρισαίος, ο μεγαλύτερος που έχει γεννήσει ποτέ αυτό το κράτος, για να αποκρούσει τον διεθνή έντονο προβληματισμό που όλο και δυναμώνει για το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργούν οι εβραϊκές αποικίες στη Δυτική Οχθη όπου θα ιδρυθεί το μεγαλύτερο μέρος παλαιστινιακού κράτους, κάλεσε από την αμερικανική εφημερίδα «Washington Post» τους Παλαιστινίους να μην είναι κολλημένοι με το θέμα της εδαφικής έκτασης του κράτους τους καθώς «Η Σιγκαπούρη είναι εννέα φορές μικρότερη και με μεγαλύτερο πλυθυσμό από τη Δυτική Οχθη και όμως διαθέτει υψηλό βιοτικό επίπεδο».
«Λύση Σιγκαπούρης»
Η «λύση Σιγκαπούρης» σίγουρα χωνεύτηκε ήδη από μερικούς μετριοπαθείς Ευρωπαίους πολιτικούς και άσχετους αναλυτές της Γηραίας Ηπείρου, γιατί έρχεται ακριβώς στο δικό τους επίπεδο σκέψης. Πριν γίνει η λύση αυτή σχολή φιλοσοφικής πολιτικής σκέψης, καλό είναι να δούμε τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Σιγκαπούρης και Δυτικής Οχθης. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι η Σιγκαπούρη βρέχεται από τις τέσσερες πλευρές από τη θάλασσα, ενώ η Δυτική Οχθη πολιορκείται από τις τρεις πλευρές από το τσιμεντένιο Τείχος του Ισραήλ και από την τέταρτη από τις στρατιωτικές βάσεις και εβραϊκές αποικίες που εγκαταστάθηκαν κατά μήκος και κατά πλάτος της κοιλάδας του Ιορδάνη.
Στο εσωτερικό της Σιγκαπούρης τρέχουν ποτάμια και λίμνες, ενώ η Δυτική Οχθη πνίγεται από τις εβραϊκές αποικίες που χτίζονται μεθοδικά πάνω στις κορυφές των βουνών της Δυτικής Οχθης, αποκόβοντας έτσι τις αρτηρίες της ζωής των κατοίκων της εξαιτίας του περίπλοκου οδικού δικτύου, που ενώνει μόνο τις εβραϊκές αποικίες μεταξύ τους και χωρίζει τις παλαιστινιακές πόλεις και χωριά. Στη Σιγκαπούρη όλοι οι κάτοικοι έχουν ίσα δικαιώματα στο πόσιμο νερό, ενώ στη Δυτική Οχθη οι άποικοι κατέχουν το 75% των υδάτινων πόρων της. Στη Σιγκαπούρη οι πολίτες μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ όλων των πόλεων και χωριών ενώ στη Δυτική Οχθη μόνον οι Εβραίοι άποικοι έχουν αυτό το δικαίωμα.
Και αφού το θέμα, κύριε Πέρες, δεν είναι η έκταση του κράτους, τότε γιατί εσείς στο σιωνιστικό κίνημα δεν δεχτήκατε την πρόταση του λόρδου Peel το 1937 που χώρισε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη και στους Εβραίους έδωσε το 40%; Και γιατί δέκα χρόνια μετά δεχτήκατε την πρόταση των Αγγλων κατακτητών που χώρισε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη αλλά αυτή τη φορά έδιναν στους εβραίους αποίκους το 56% της Παλαιστίνης; Και αφού πάλι δεν είναι θέμα έκτασης, γιατί παραβιάσατε την πρόταση αυτή ιδρύοντας το 1948 το Ισραήλ στο 78% των εδαφών της Παλαιστίνης; Και αφού δεν είναι θέμα έκτασης το πρόβλημα τότε γιατί η λύση πρέπει να πέσει εις βάρος των Παλαιστινίων, που τώρα τους ζητάτε να δεχτούν μόνο το 19% της πατρίδας τους;
«Βίοι» παράλληλοι
Η Σιγκαπούρη είναι πραγματικά ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση, όχι ως πολιτική λύση για το Παλαιστινιακό, αλλά για τους πολίτες του Ισραήλ και ειδικά για τον πρόεδρό τους. Το Ισραήλ, ως γνωστόν, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη ως κράτος-προτεκτοράτο των Βρετανών, όπως και η Σιγκαπούρη στην Ασία. Είναι προς μίμηση γιατί είναι πολυθρησκευτική χώρα (βουδιστές, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ταοϊστές, και το εκπληκτικό είναι ότι ένα 15% του πληθυσμού είναι είναι άθεοι). Η Σιγκαπούρη επίσης είναι ένα πολυεθνικό κράτος (Κινέζοι, Ευρασιάτες και Ινδοί, Ταμίλ, Μαλαισιανοί, Σιχ, Ινδουιστές και Μπαχάι). Το Ισραήλ, όμως, που ονειρεύται και που θέλει να χτίσει ο Πέρες, ο Λίμπερμαν, ο Νετανιάχου, η Λίβνι είναι καθαρά μονοθρησκευτικό, εβραϊκό.
ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
7 Φεβρουαρίου 2009
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΧΟΣΟΥΝ ΘΑ ΕΚΛΕΙΝΑ
“Αλήθεια, αν δεν ερχόσουν θα έκλεινα».
Με τα λόγια αυτά απευθύνθηκε ο φύλακας της Ακρόπολης των Αθηνών στον Πρόκλο, όταν εκείνος ανέβηκε στην Ακρόπολη για να προσκυνήσει, την στιγμή που εκείνος επρόκειτο να κλειδώσει τις πόρτες λίγο πριν φύγει.
Και τα λόγια αυτά αποδείχθηκαν προφητικά μιας και ο Πρόκλος, ο οποίος έγινε και ο Διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδημίας, αποτελεί μια μεγάλη μορφή της Ελληνικής Φιλοσοφίας, ο οποίος σε εποχές δύσκολες κατόρθωσε να καταγράψει και να διασώσει ένα σημαντικότατο έργο και να εκπληρώσει την αποστολή που, κατά τον βιογράφο του Μαρίνο, του είχε αναθέσει η ίδια η θεά Αθηνά.
Είτε αυτό είναι αλήθεια, είτε αυτό αποτελεί υπερβολή του βιογράφου του Μαρίνου, εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι σίγουρα δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, μιας και ο Πρόκλος μας παρέδωσε ένα σημαντικότατο έργο, το οποίο αποτελεί θησαυρό για τους μελετητές της Ελληνικής Φιλοσοφίας, και το οποίο μας δίνει την απόδειξη ότι η Ελληνική Φιλοσοφία αποτελεί επιστήμη και μάλιστα σε εκπληκτική ταύτιση με τις ανακαλύψεις και προσεγγίσεις της σύγχρονης Φυσικής μιας και εκεί αναγνωρίζουμε και ταυτοποιούμε, έκπληκτοι μάλιστα, έννοιες όπως τη θεωρία της σχετικότητας, την έννοια του χωροχρονικού συνεχούς, την φύση της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας , ότι το σύμπαν είναι ένα ολογραφικό φράκταλ, την λογική για την ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων και άλλα.
Ο Πρόκλος τελικά, κατέγραψε και διέσωσε πολλά από αυτά που εδιδάσκοντο μέσα στην Ακαδημία και που δεν είχαν μέχρι τότε καταγραφεί και που ο Αριστοτέλης τα είχε ονομάσει «Αγραφα Δόγματα».
Τιμώντες λοιπόν την επέτειο της γέννησης του Πρόκλου που είναι την 8η Φεβρουαρίου, όπως προκύπτει από το ωροσκόπιο της γέννησης του που μας παραδίδει ο Μαρίνος, ας καταγράψουμε πολύ συνοπτικά κάποια γεγονότα από την ζωή του Πρόκλου.
Οι όποιες παραπομπές στο έργο του βιογράφου του Μαρίνου, προέρχονται από τις εκδόσεις Κάκτος, για τις οποίες οφείλουμε να αποδώσουμε χάριτες και ευγνωμοσύνη μιας και μας παρέδωσαν το σύνολο του έργου του Πρόκλου ( πάνω από 40 τόμους ) αφ’ενός μεν ως συμβολή στην προσπάθεια των Ελλήνων μελετητών να προσεγγίσουν σε βάθος την Ελληνική Φιλοσοφία, αφ’ετέρου δε ως ασπίδα απέναντι στους διάφορους περιφερόμενους επιτηδείους που αυτοπαρουσιαζόμενοι ως δάσκαλοι και προσπαθώντας να ικανοποιήσουν προσωπικά συμπλέγματα και φιλοδοξίες, παρουσιάζουν μια διαστρεβλωμένη και παραποιημένη προσωπική εκδοχή της Ελληνικής Φιλοσοφίας και ιδιαιτέρως της Ορφικοπυθαγορείου και Πλατωνικής γραμμής.
Ο Πρόκλος γεννήθηκε στην πόλη του Βυζαντίου την 8η Φεβρουαρίου του 412 Κ.Ε. Καταγόταν από μια πλούσια οικογένεια της Λυκίας. Όταν έγινε έφηβος, πήγε για σπουδές στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου κατ’αρχήν ασχολήθηκε με την ρητορική και στην συνέχεια με την φιλοσοφία με δασκάλους τον Ολυμπιόδωρο και τον μαθηματικό Ηρωνα.
Σε ηλικία 20 περίπου ετών μεταβαίνει στην Αθήνα, όπου εγκαθίσταται μόνιμα. Φοιτά στην Πλατωνική Ακαδημία με διευθυντή τον Πλούταρχο τον Αθηναίο και ακολούθως με τον Συριανό , τον οποίο και διαδέχεται στην διεύθυνση της Πλατωνικής Ακαδημίας, αποκτώντας για τον λόγο αυτό, το προσωνύμιο Διάδοχος.
Κατά τον Μαρίνο, ο Πρόκλος είχε εξαιρετικά καλή κατάσταση των αισθήσεων και μάλιστα «της όρασης και της ακοής που έχουν δωριθεί από τους θεούς στους ανθρώπους για την φιλοσοφία και την καλή ζωή» ( υπονοώντας έτσι την δυνατότητα διόρασης και διακοής), σωματική δύναμη. είχε καλή μνήμη, ήταν φιλομαθής, γενναιόδωρος ευχάριστος, φίλαλήθης, δίκαιος, ανδρείος και σώφρων.
Η σχέση του με την θεά Αθηνά αρχίζει από την παιδική του ηλικία μιας και γεννήθηκε στην πόλη του Βυζαντίου του οποίου πολιούχος ήταν η Αθηνά.
« Τον υποδέχεται και σχεδόν τον γεννά η πολιούχος θεά του Βυζαντίου, η οποία υπήρξε τότε η αιτία της ύπαρξης του, καθώς γεννήθηκε στην πόλη της, και αργότερα φρόντισε για την καλή του κατάσταση, όταν πλέον έφτασε στην παιδική και την εφηβική ηλικία. Γιατί αυτή εμφανιζόμενη στο όνειρο του, τον καλούσε στην φιλοσοφία. Για αυτό πιστεύω σε αυτόν υπήρξε και μεγάλη οικειότητα με την θεά, ώστε και με εξαίρετο τρόπο να πραγματοποιεί τα μυστήρια της και με μεγαλύτερο ενθουσιασμό να ακολουθεί τις επιταγές της » μας λέει ο Μαρίνος.
Μεταβαίνοντας στην Αλεξάνδρεια και θέλοντας να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του σαν δικηγόρος, σπούδασε δίπλα στον σοφιστή Λεωνά και στον γραμματικό Ωρίωνα.
Μετά από ένα πολύ σύντομο ταξίδι στο Βυζάντιο, όπου και είδε σε όνειρο την θεά Αθηνά να τον προτρέπει να σπουδάσει φιλοσοφία στην Αθήνα, επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια σπούδασε κοντά στον φιλόσοφο Ολυμπιόδωρο και στον μαθηματικό Ηρωνα.
Όταν πια αισθάνθηκε ότι ήλθε η ώρα, ταξίδεψε στην Αθήνα, υπακούοντας στο όραμα και την προτροπή της θεάς Αθηνάς που είχε όταν ταξίδεψε στο Βυζάντιο.
« Για να διατηρηθεί πλέον ανόθευτη και γνήσια η διαδοχή στον Πλάτωνα, τον οδηγούν οι θεοί στην προστάτιδα της φιλοσοφίας, όπως ξεκάθαρα φανέρωσαν όσα προηγήθηκαν από το ταξίδι του, και τα θεικά σημάδια που πραγματικά συνέβησαν, προφητεύοντας σε αυτόν ξεκάθαρα την κληρονομιά από τον πατέρα του και την απόφαση για την διαδοχή που θα ερχόταν από ψηλά » μας τονίζει ο Μαρίνος, σημειώνοντας έτσι την σπουδαιότητα της αποστολής που είχε ανατεθεί στον Πρόκλο και που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται.
Η πρώτη επαφή του ήταν με τον Συριανό, ο οποίος και τον σύστησε στον Πλούταρχο τον γιό του Νεστορίου.
Εκείνος, διακρίνοντας την αγάπη και την έφεση του Πρόκλου για την φιλοσοφία , παρόλη την μεγάλη του ηλικία, αφιέρωσε πολύ χρόνο στην εκπαίδευση του, μετά δε από δύο χρόνια που πέθανε, την διδασκαλία του την ανέλαβε ο καινούργιος πλέον διευθυντής της Πλατωνικής Ακαδημίας, ο Συριανός. Η εξέλιξη του Πρόκλου ήταν ραγδαία.
« Και αυτός εφαρμόζοντας άγρυπνη εξάσκηση και φροντίδα νύχτα-μέρα και καταγράφοντας συνοπτικά και με κριτικό πνεύμα όσα συζητούσαν, τόσο πολύ προόδευε σε μικρό χρονικό διάστημα ώστε όταν ήταν είκοσι οκτώ χρονών, έγραψε και πολλά άλλα και τα γλαφυρά και γεμάτα με επιστημονική γνώση υπομνήματα στον Τίμαιο »
Το έργο του Πρόκλου ήταν πολύ δύσκολο, διότι εκτός από τα εξεζητημένα θέματα της Φιλοσοφίας που διαπραγματευόταν, είχε να αντιμετωπίσει και την πνευματική παρακμή και τον σκοταδισμό που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Αθήνα.
Ετσι θα βρούμε διάσπαρτα στα κείμενα του, δείγματα της αγωνίας και της αντίστασης που ακόμα αντέτασσαν οι πνευματικοί Ελληνες στην υποδούλωση της ελευθερίας της σκέψης.
Ο ίδιος ο Πρόκλος αναφέρει ότι : « Ωστόσο, θα έλεγε κανείς, ότι και με άλλο τρόπο μπορεί να εκλείψει το ανθρώπινο γένος. Γιατί σήμερα δεν υπάρχουν κάτοικοι τούτων εδώ των τόπων της Αττικής, μολονότι δεν συνέβη ούτε κατακλυσμός ούτε εκπύρωση αλλά μια τρομερή ασέβεια η οποία αφανίζει ολοκληρωτικά τα ανθρώπινα ».
Λέει δε σε ένα άλλο του έργο : « Οι άνθρωποι της εποχής μας κατεξοχήν συνηθίζουν να επικρίνουν τους παλαιούς μύθους ότι ευθύνονται για την μεγάλη αφ’ενός θρασύτητα στις περί θεών δοξασίες και αφ’ετέρου, για τις πολλές αταίριαστες και ταπεινές φανταστικές εικόνες, και δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να οδηγούν τους πολλούς ανθρώπους στην τωρινή φοβερή και ανώμαλη καταπάτηση των ιερών θεσμών »
Σχετικά δε ο Μαρίνος αναφέρει : « Και το είδος της πολιτικής του ανδρείας το απέδειξε πραγματικά ηράκλειο. Γιατί αν και βρέθηκε μέσα σε μια παραζάλη και τρικυμία περιστάσεων και σε τυφωνικούς ανέμους που φυσούσαν ενάντια στην έννομη ζωή, αυτός ο άνδρας σταθερά και ακλόνητα, αν και ριψοκίνδυνα, διέσωσε την ζωή του και, όταν κάποτε αποκαλύφθηκε σε ένα κλοιό αρπακτικών, έφυγε όπως μπορούσε από την Αθήνα, υπακούοντας στην περιφορά του σύμπαντος, και πραγματοποίησε το ταξίδι στην Ασία, και αυτό με πάρα πολύ μεγάλη ωφέλεια…..Αφού έζησε ένα μόνο χρόνο στην Λυκία, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα με την πρόνοια της θεάς της σοφίας »
Βοηθούσε όσο μπορούσε όσους ασχολούντο με την φιλοσοφία, απαιτώντας την στήριξη τους από τους τότε άρχοντες , ήταν δε συμπονετικός και φιλάνθρωπος προς όλους όσους υπέφεραν και είχαν ανάγκη.
Σε αντίθεση με το μισαλόδοξο πνεύμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή, ο Πρόκλος ετόνιζε ότι : « Στον Φιλόσοφο αρμόζει να μην είναι λάτρης μόνο μιας συγκεκριμένης πόλεως ούτε μόνο των πατροπαραδότων σε μερικούς εθίμων, αλλά ιεροφάντης όλου του κόσμου »
Πέραν όμως της επιστημονικής και φιλοσοφικής του γνώσης, την οποία έχει καταγράψει στα βιβλία του, ο Πρόκλος είχε και βιώματα τα οποία επιβεβαίωναν την γνώση του :
« Γιατί καθώς ήταν ήδη εξαγνισμένος και υπερτερούσε από τον κόσμο του γίγνεσθαι και περιφρονώντας όσα έχουν τις κατώτατες βαθμίδες μέσα σε αυτόν, εμυείτο μέσα στα πρώτα και έβλεπε με τα μάτια του τα εκεί αληθινά μακάρια θεάματα, χωρίς πλέον να συμπεραίνει με σταδιακούς και αποδεικτικούς συλλογισμούς την γνώση τους, αλλά σαν με την όραση βλέποντας με τις απλές συλλήψεις της νοερής ενέργειας τα υποδείγματα που βρίσκονται μέσα στον θεικό νού και λαμβάνοντας την αρετή, την οποία δεν θα την αποκαλούσε κανείς πλέον κυριολεκτικά φρόνηση, αλλά περισσότερο σοφία θα την ονομάσει ή και με κάποια άλλη πιο σεβαστή προσωνυμία »
Η θεολογική και φιλοσοφική του κατάρτιση ήταν τέλεια και κάλυπτε πολλές παραδόσεις τις οποίες και μελετούσε σε μια προσπάθεια συγκρητισμού, τα δε έργα του είναι πηγές όχι μόνο της Ορφικοπυθαγορείου και Πλατωνικής Φιλοσοφίας αλλά και των υπολοίπων Ελληνικών φιλοσοφικών σχολών.
« Ενεργώντας λοιπόν με βάση αυτήν ο Φιλόσοφος, εύκολα αναγνώρισε ολόκληρη την ελληνική και βαρβαρική θεολογία, που επισκιαζόταν από τις μυθικές εικονοπλασίες και την έφερε στο φως για όσους θέλουν και μπορούν να την παρακολουθήσουν, εξηγώντας τα πάντα με πολύ θεόπνευστο τρόπο και συνταιριάζοντας τα και μελετώντας όλα τα συγγράμματα των παλαιοτέρων με κριτικό βλέμμα υιοθετούσε μόνο ό,τι γόνιμο υπήρχε σε αυτά, ενώ αν έβρισκε κάτι άγονο, το απέρριπτε εντελώς ως ψεγάδι, και όσα ήταν εντελώς αντίθετα με όσα σωστά είχαν διατυπωθεί , τα διέψευδε σε κάθε σημείο τους μετά από πολύ λεπτομερή εξέταση, επεξεργαζόμενος το καθένα στις διδασκαλίες του με δεινότητα και σαφήνεια και ανατρέποντας τα όλα στα συγγράμματα του »
Ο Μαρίνος, παρόλο που θα μπορούσε να περιγράψει με πιο γνωστά και σταθερά στοιχεία που ακριβώς εβρίσκετο το σπίτι του Πρόκλου, προτίμησε να το προσδιορίσει αναφέροντας ιερά.
Ετσι, αναφερόμενος σε μια τελετή που είχε κάνει κρυφά ο Πρόκλος στο Ασκληπιείο για την ίαση της Ασκληπιαγένειας και υπονοώντας πόσο σκοτεινή ήταν η εποχή εκείνη για τους Ελληνες, θρησκευτές αναφέρει :
« Και τέτοιο έργο έκανε με τον ίδιο τρόπο με αυτή την περίπτωση διαφεύγοντας την προσοχή των πολλών και χωρίς να δίνει καμία αφορμή σε όσους ήθελαν να τον υπονομεύσουν, καθώς σε αυτό βοηθούσε και το σπίτι , στο οποίο αυτός κατοικούσε. Γιατί εκτός από τα άλλα τυχερά, η κατοικία του υπήρξε απολύτως κατάλληλη, την οποία και ο πατέρας του ο Συριανός και ο παππούς του, όπως ο ίδιος τον αποκαλούσε, Πλούταρχος κατοίκησαν, και η οποία ήταν γειτονική με το ξακουστό από τον Σοφοκλή Ασκληπιείο, αλλά και με το θέατρο του Διονύσου, ενώ φαινόταν ότι ήταν και με άλλους τρόπους αντιληπτή από την ακρόπολη της Αθηνάς »
Την μεγάλη του σχέση με την θεά Αθηνά, πέραν των ήδη αναφερθέντων, την περιγράφει πολύ συγκινητικά ο Μαρίνος, αναφερόμενος στην αρπαγή του αγάλματος της Αθηνάς από τον Παρθενώνα :
« Πόσο αυτός ήταν αγαπητός και στην ίδια την θεά της σοφίας, το παρουσίασε αρκετά και η επιλογή της φιλοσοφικής ζωής, η οποία έγινε έτσι, όπως ο λόγος πιο πάνω υπέδειξε. Αλλά και η ίδια η θεά με σαφήνεια το υπέδειξε, όταν το άγαλμα της που από το παρελθόν είχε τοποθετηθεί στον Παρθενώνα, μεταφερόταν από αυτούς που κινούν τα ακίνητα. Γιατί είδε ο φιλόσοφος στο όνειρο του ότι βρισκόταν δίπλα του μια όμορφη γυναίκα και ότι του ανήγγειλε ότι πρέπει πολύ γρήγορα να προετοιμάσει το σπίτι του. Γιατί η κυρίαρχη Αθηναίδα, του είπε, θέλει να μείνει κοντά σου »
Ο Πρόκλος δεν παρέλειπε να τιμά και όσους έπρεπε να τιμηθούν κατά τα πάτρια :
« Γιατί δεν είχε παραλείψει καμιά κατάλληλη στιγμή της συνηθισμένης λατρείας για αυτούς , σε κάποιες συγκεκριμένες ημέρες κάθε χρόνου, και περιερχόμενος τους τάφους των αττικών ηρώων και τα μνήματα των φιλοσόφων και των άλλων που υπήρξαν φίλοι και γνωστοί του, έκανε τα καθιερωμένα όχι μέσω κάποιου άλλου, αλλά ενεργώντας ο ίδιος. Και μετά από την λατρεία καθενός, έφευγε για την Ακαδημία και εξευμένιζε τις ψυχές των προγόνων του και γενικά όλες τις ψυχές της γενιάς του ξεχωριστά σε κάποιον τόπο. Από κοινού πάλι με τις ψυχές όλων των φιλοσόφων σε άλλο μέρος πρόσφερε χοές. Και εκτός από όλους αυτούς, ο ευσεβής οριοθέτησε και έναν τρίτο τόπο και μέσα σε αυτόν πρόσφερε εξιλαστήριες θυσίες σε όλες τις ψυχές των νεκρών »
Πέθανε το 125ο έτος από την βασιλεία του Ιουλιανού ή αλλοιώς την 17η Απριλίου του 485 Κ.Ε.
Ετάφη σε κοινό τάφο με τον δάσκαλο του τον Συριανό, στην περιοχή του Λυκαβηττού, στο δε μνήμα του εγράφη και το παρακάτω επίγραμμα που το συνέθεσε ο ίδιος :
«Εγώ υπήρξα ο Πρόκλος, Λύκιος στην γενιά, το οποίο ο Συριανός
εδώ με ανέθρεψε διάδοχο της διδασκαλίας του.
Αυτός εδώ ο κοινός τάφος δέχτηκε τα σώματα και των δύο,
μακάρι και τις ψυχές μας κοινός τόπος να τις λάβει»
Ο μεγάλος μαθηματικός Leibniz, σε μια επιστολή του στον N.Renand στις 11.2.1715 είχε γράψει : « Εάν κάποιος επανελάμβανε συστηματικά τον Πλάτωνα, θα προσέφερε μια μεγάλη υπηρεσία στην ανθρωπότητα ». Υπηρεσία, που αναμφίβολα προσέφερε ο Πρόκλος.
Ο δε Bernard de Moosburg, αναφερόμενος στον Πρόκλο λέει : « Η ανωτερότητα και η υπεροχή του έναντι των άλλων Πλατωνικών αποδεικνύεται από το ότι μπόρεσε να βάλει σε τάξη τα θεωρήματα του Πλάτωνα και να τα εξηγήσει αναλυτικά »
Τα έργα του Πρόκλου που είναι γνωστά και έχουν διασωθεί είναι τα εξής :
Σχόλια στον Πλατωνικό Τίμαιο
Σχόλια στην Πολιτεία του Πλάτωνα
Σχόλια στον Αλκιβιάδη του Πλάτωνα
Σχόλια στον Παρμενίδη του Πλάτωνα
Σχόλια στον Κρατύλο του Πλάτωνα
Περί της κατά Πλάτωνα Θεολογίας
Στοιχείωσις Θεολογική
Περί των δέκα προς την πρόνοιαν απορρημάτων
Περί προνοίας και ειμαρμένης
Περί της των κακών υποστάσεως
Σχόλια στο Πρώτο Βιβλίο του Ευκλείδη
Σχόλια στα Εργα και Ημέρες του Ησιόδου
Υποτύπωσις Αστρονομικών Υποθέσεων
Υποτύπωσις Φυσική
Σφαίρα
Περί της Ιερατικής Τέχνης
Παράφρασις εις την Πτολεμαίου Συγγραφή
Εις την Τετράβιβλον Πτολεμαίου εξήγησις
Περί αιδιότητος Κόσμου ( το διασώζει ο Φιλόπονος στο «Κατά Πρόκλου» )
Εις το Πρώτον και το Δεύτερον της Νικομάχου Αριθμητικής εισαγωγής ( αρχικά είχε αποδοθεί στον Φιλόπονο)
Διασώζονται επίσης αποσπάσματα σε σχόλια στα Χαλδαικά Λόγια, στις Εννεάδες του Πλωτίνου και στα Χρυσά Επη του Πυθαγόρα καθώς και επτά Λειτουργικοί Υμνοι που συνέθεσε στον Ηλιο, την Αφροδίτη, τις Μούσες, σε όλους τους θεούς, στην Λύκια Αφροδίτη, στην Εκάτη, στον Ιανό και την Αθηνά.
(Όλα τα παραπάνω έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Κάκτος)
Συνέγραψε και πλήθος άλλων έργων και μονογραφιών που δεν έχουν διασωθεί, όπως Σχόλια σε άλλους διαλόγους του Πλάτωνα, Συμφωνία Ορφέως, Πυθαγόρου και Πλάτωνος, Περί φωτός, Περί των Τριών Μονάδων, Περί των μυθικών Συμβόλων, Περί αγωγής, και άλλα.
Ο Πρόκλος θεωρείτο σοφός άνθρωπος στην εποχή του καθώς και από τους μεταγενέστερους του και ήταν ευρύτατα γνωστός ακόμη και σε μη Ελληνόφωνους, γι’αυτό και κάποια έργα του ( ολόκληρα ή τμήματα τους ) έχουν διασωθεί και σε Λατινική ή Αραβική μετάφραση.
Η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τον Πρόκλο στον Ελληνικό χώρο γίνεται με τον Μιχαήλ Ψελλό και κορυφώνεται με τον Πλήθωνα Γεμιστό. Πολλοί δε οικειοποιήθηκαν και παραποίησαν μέρη του έργου του για να παρουσιάσουν δική τους φιλοσοφική θεώρηση, όπως για παράδειγμα ο ψευδο-Διονύσιος ο Αεροπαγίτης.
Σήμερα υπάρχει στην ξένη βιβλιογραφία απειρία βιβλίων, μελετών και άρθρων Πανεπιστημιακών και μη μελετητών του Πρόκλου.
Στην Ελληνική πραγματικότητα, πέραν της μεγάλης προσφοράς των εκδόσεων Κάκτος, αρχίζουν και εμφανίζονται δειλά-δειλά, μελέτες και αναλύσεις των έργων του Πρόκλου, τα οποία ευκτέον είναι να πολλαπλασιασθούν.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ!
ΠΗΓΗ: ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
3 Φεβρουαρίου 2009
ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ - Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ
«Τί συνέβη και ο Όμηρος αγνοεί τον Παλαμήδη ή μήπως τον γνώριζε καί τον κράτησε έξω από την ιστορία σας;» Η απάντηση του ήρωα Αχιλλέα ήταν : «Αν ο Παλαμήδης δεν ήρθε στην Τροία, τότε ούτε η Τροία υπήρξε ποτέ. Επειδή όμως ο σοφώτατος και πολεμικότατος αυτός άνδρας πέθανε εξαιτίας του Οδυσσέα, ο Όμηρος δεν τον αναφέρει γιά να μην αναφέρει τις ντροπές του Οδυσσέα.» Αφού τόν θρήνησε ο Αχιλλέας ως τον σπουδαιότερο και ομορφότερο, τόν νεώτερο και συνάμα τον πιο αξιοπόλεμο άνδρα, αυτόν που ξεπερνούσε όλους σε σωφροσύνη και συχνά συναντιόταν με τις Μούσες, είπε στον Απολλώνιο : «Εσύ, Απολλώνιε, επειδή οι σοφοί υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο, φρόντισε τον τάφο του και αναστήλωσε το άγαλμα του Παλαμήδη που είναι παραπεταμένο. Βρίσκεται στην Αιολίδα, στη Μήθυμνα της Λέσβου (το σημερινό Μόλυβο).»
«Ο Αχιλλέας λέει είπε οτι κάπου εκεί κοντά κείτεται ο Παλαμήδης και υπάρχει άγαλμά του με ύψος ενός πήχη που παριστάνει ωστόσο κάποιον μεγαλύτερο στην ηλικία από τον Παλαμήδη. Έλληνες, ας φροντίσουμε έναν ενάρετο άνδρα που του οφείλουμε κάθε σοφία. Θά αποδειχθούμε καλύτεροι από τους Αχαιούς, τιμώντας γιά την αρετή του αυτόν που εκείνοι τελείως άδικα σκότωσαν.» Ο Απολλώνιος βρήκε τον τάφο και το άγαλμα θαμένο κοντά στον τάφο. Στη βάση του αγάλματος υπήρχε η επιγραφή «ΣΤΟΝ ΘΕΪΚΟ ΠΑΛΑΜΗΔΗ». Ο Απολλώνιος έστησε το άγαλμα όρθιο και ίδρυσε εκεί ιερό κάνοντας την εξής ευχή : «Παλαμήδη, μακάρι να ξεχάσεις την οργή που είχες κάποτε προς τους Αχαιούς και κάνε να πληθύνουν και να γίνουν σοφοί. Καν’ το Παλαμήδη, δημιουργέ της ευφράδειας, των Μουσών και του ίδιου μου του εαυτού».
Βλέπουμε ότι τόσο ο μέγιστος Απολλώνιος Τυανέας, ο οποίος δίκαιως χαρακτηρίστηκε αναμορφωτής του Ελληνισμού, όσο και ο ήρωας Αχιλλέας αποκαθιστούν τη μνήμη του Παλαμήδη και τον τιμούν.
(Ιω. Μαλάλας, ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ, Εκδόσεις ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, Αθήνα 2001, Απόδοση αποσπάσματος: Ιαλυσσός)
Ο σοφώτατος των Ελλήνων, Σωκράτης, στην Απολογία του αναφέρει:
"Εγώ πάντως πολλές φορές θα ήθελα να πεθάνω αν όλα αυτά αληθεύουν, γιατί σ' εμένα τουλάχιστον, φαίνεται θαυμαστή η παραμονή σε μέρος που θα μπορούσα να συναντήσω τον Παλαμήδη, τον Αίαντα τον Τελαμώνιο και όσους άλλους από τους παλιούς πέθαναν από άδικη κρίση, και να συγκρίνω τα παθήματά μου με τα δικά τους. Νομίζω πως κάθε άλλο παρά δυσάρεστα θα μου ήταν όλα αυτά".
Στόν ήρωα Παλαμήδη οφείλει το όνομά του, το κάστρο του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο. Γνωστό για τα 999 σκαλιά του, το Παλαμήδι βρίσκεται σε ύψος 216 μέτρων. Κατασκευάστηκε κατά την περίοδο 1686-1715 από τους Ενετούς και έχει οκτώ αυτόνομους προμαχώνες. Μετά το 1715 το κάστρο έπεσε στα χέρια των Τούρκων ενώ το 1822 οι Έλληνες το κατέλαβαν. Η κατάληψη του Παλαμηδίου από τους Έλληνες κατέπληξε τους Ευρωπαίους καθώς το κάστρο θεωρείτο απόρθητο.
ΠΗΓΗ: ΤΑΛΕΤΟΣ