ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

ΕΠΙ-ΣΚΕΨΕΙΣ:

14 Φεβρουαρίου 2009

Γη δοσμένη από τον... Θεό-μεσίτη

Αυτές τις μέρες μίλησαν και έγραψαν όλοι οι σχετικοί και οι ειδικοί για τα αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών και τις επιπτώσεις που θα έχουν στο εσωτερικό του Ισραήλ και των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, στη νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική και στην αραβική πρωτοβουλία. Πήραν λοιπόν μεζούρες και χάρακες και άρχισαν να μετράνε πόσο απέχει η τάδε θέση από τη δείνα, πόσες γραμμές χωρίζουν τις ισραηλινές από τις αραβικές λύσεις. Κανένας όμως δεν σκέφτηκε να φέρει μαζί του τη ζυγαριά για να μετρήσει το βάρος των λύσεων. Αν το έκαναν, θα έβλεπαν ότι η «λύση δύο κρατών» σήμερα είναι περισσότερο ανέφικτη από τη λύση ενός κράτους δημοκρατικού για όλους στην Παλαιστίνη, και αποτελεί ένα ασήκωτο βάρος στην πλάτη μόνο των Παλαιστινίων, παρά λύτρωση.


Η Παλαιστίνη είναι καταρχήν η γη των Παλαιστινίων και όχι, όπως ισχυρίζονται οι ηγέτες του κράτους του προφήτη Ισραήλ, αυτή που χαρίστηκε από τον Θεό-μεσίτη στους Εβραίους. Οσοι σκαρφίστηκαν τον μύθο που ονομάζεται «Γη της Επαγγελίας», εκτός του ότι ευθύνονται διαχρονικά για όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν στην Παλαιστίνη στο όνομα αυτού του μύθου, ευθύνονται ηθικά και πολιτισμικά για διαστρέβλωση της πραγματικής ιστορίας της περιοχής.

Ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, αυτός ο μέγας φαρισαίος, ο μεγαλύτερος που έχει γεννήσει ποτέ αυτό το κράτος, για να αποκρούσει τον διεθνή έντονο προβληματισμό που όλο και δυναμώνει για το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργούν οι εβραϊκές αποικίες στη Δυτική Οχθη όπου θα ιδρυθεί το μεγαλύτερο μέρος παλαιστινιακού κράτους, κάλεσε από την αμερικανική εφημερίδα «Washington Post» τους Παλαιστινίους να μην είναι κολλημένοι με το θέμα της εδαφικής έκτασης του κράτους τους καθώς «Η Σιγκαπούρη είναι εννέα φορές μικρότερη και με μεγαλύτερο πλυθυσμό από τη Δυτική Οχθη και όμως διαθέτει υψηλό βιοτικό επίπεδο».

«Λύση Σιγκαπούρης»

Η «λύση Σιγκαπούρης» σίγουρα χωνεύτηκε ήδη από μερικούς μετριοπαθείς Ευρωπαίους πολιτικούς και άσχετους αναλυτές της Γηραίας Ηπείρου, γιατί έρχεται ακριβώς στο δικό τους επίπεδο σκέψης. Πριν γίνει η λύση αυτή σχολή φιλοσοφικής πολιτικής σκέψης, καλό είναι να δούμε τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Σιγκαπούρης και Δυτικής Οχθης. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι η Σιγκαπούρη βρέχεται από τις τέσσερες πλευρές από τη θάλασσα, ενώ η Δυτική Οχθη πολιορκείται από τις τρεις πλευρές από το τσιμεντένιο Τείχος του Ισραήλ και από την τέταρτη από τις στρατιωτικές βάσεις και εβραϊκές αποικίες που εγκαταστάθηκαν κατά μήκος και κατά πλάτος της κοιλάδας του Ιορδάνη.

Στο εσωτερικό της Σιγκαπούρης τρέχουν ποτάμια και λίμνες, ενώ η Δυτική Οχθη πνίγεται από τις εβραϊκές αποικίες που χτίζονται μεθοδικά πάνω στις κορυφές των βουνών της Δυτικής Οχθης, αποκόβοντας έτσι τις αρτηρίες της ζωής των κατοίκων της εξαιτίας του περίπλοκου οδικού δικτύου, που ενώνει μόνο τις εβραϊκές αποικίες μεταξύ τους και χωρίζει τις παλαιστινιακές πόλεις και χωριά. Στη Σιγκαπούρη όλοι οι κάτοικοι έχουν ίσα δικαιώματα στο πόσιμο νερό, ενώ στη Δυτική Οχθη οι άποικοι κατέχουν το 75% των υδάτινων πόρων της. Στη Σιγκαπούρη οι πολίτες μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ όλων των πόλεων και χωριών ενώ στη Δυτική Οχθη μόνον οι Εβραίοι άποικοι έχουν αυτό το δικαίωμα.

Και αφού το θέμα, κύριε Πέρες, δεν είναι η έκταση του κράτους, τότε γιατί εσείς στο σιωνιστικό κίνημα δεν δεχτήκατε την πρόταση του λόρδου Peel το 1937 που χώρισε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη και στους Εβραίους έδωσε το 40%; Και γιατί δέκα χρόνια μετά δεχτήκατε την πρόταση των Αγγλων κατακτητών που χώρισε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη αλλά αυτή τη φορά έδιναν στους εβραίους αποίκους το 56% της Παλαιστίνης; Και αφού πάλι δεν είναι θέμα έκτασης, γιατί παραβιάσατε την πρόταση αυτή ιδρύοντας το 1948 το Ισραήλ στο 78% των εδαφών της Παλαιστίνης; Και αφού δεν είναι θέμα έκτασης το πρόβλημα τότε γιατί η λύση πρέπει να πέσει εις βάρος των Παλαιστινίων, που τώρα τους ζητάτε να δεχτούν μόνο το 19% της πατρίδας τους;

«Βίοι» παράλληλοι

Η Σιγκαπούρη είναι πραγματικά ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση, όχι ως πολιτική λύση για το Παλαιστινιακό, αλλά για τους πολίτες του Ισραήλ και ειδικά για τον πρόεδρό τους. Το Ισραήλ, ως γνωστόν, ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη ως κράτος-προτεκτοράτο των Βρετανών, όπως και η Σιγκαπούρη στην Ασία. Είναι προς μίμηση γιατί είναι πολυθρησκευτική χώρα (βουδιστές, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ταοϊστές, και το εκπληκτικό είναι ότι ένα 15% του πληθυσμού είναι είναι άθεοι). Η Σιγκαπούρη επίσης είναι ένα πολυεθνικό κράτος (Κινέζοι, Ευρασιάτες και Ινδοί, Ταμίλ, Μαλαισιανοί, Σιχ, Ινδουιστές και Μπαχάι). Το Ισραήλ, όμως, που ονειρεύται και που θέλει να χτίσει ο Πέρες, ο Λίμπερμαν, ο Νετανιάχου, η Λίβνι είναι καθαρά μονοθρησκευτικό, εβραϊκό.

ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ