Πρόκειται για μία βίαια προσπάθεια αποβολής της φιλοπατρίας και της πολιτικής - εθνικής φιλελευθερίας που πάντοτε χαρακτήριζαν τους Έλληνες δημοκρατικούς από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, πράγμα γνωστό στους φιλίστορες. Και τη χαρακτηρίζω "βίαια" υπό την αίρεση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δημοκρατικών πολιτών συνεχίζουν να εμμένουν στις πατριωτικές τους καταβολές και θέσεις, όπως αποδείχτηκε τόσο με την καταδίκη του βιβλίου "ιστορίας" της κυρίας Ρεπούση, όσο και με τις δημοσκοπήσεις σχετικά με το σκοπιανό ή κυπριακό ζήτημα (σχέδιο Ανάν), αδιαφορώντας για τις πολυπολιτισμικές ανησυχίες τόσο της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όσο και του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μπορεί τώρα να θυμήθηκε το "αριστερό" και "πατριωτικό" Πα.Σο.Κ. (για να διατηρήσει το κληρονομικό του αξίωμα), αλλά εμείς επίσης δεν ξεχνάμε τα τσιφτετέλια του στους πασάδες και τις δηλώσεις του για εθνικές μειονότητες εντός των συνόρων μας. Αν οι Πασόκοι έχουν ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες του προέδρου τους, περαστικά τους... Έτσι κι αλλιώς, το Πα.Σο.Κ. έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο και δεν έχει πλέον να προσφέρει τίποτα στην πατρίδα και τη δημοκρατία, εκτός από σύγχυση, νεποτισμό, συντηρητισμό και -το χειρότερο- εθνική υποτέλεια... (Αλήθεια κύριε Πάγκαλε, εσύ δεν ήσουν που είχες δηλώσει κάποτε ότι στο υπουργείο Εξωτερικών κατοικούν ανιστόρητοι Γραικύλοι και τότε -θυμάμαι καλά- υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Τώρα τι έγινε, ο αργηγός σου έμαθε ιστορία;).
Βεβαίως, το Πα.Σο.Κ. έχει πάψει εδώ και πολλά χρόνια να είναι πατριωτικό Κίνημα, ενώ ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. -συνεπής τουλάχιστον σε αυτό το θέμα- ουδέποτε φόρεσε πατριωτικό μανδύα, αντιθέτως πάντα οι θέσεις του είχαν εκείνη την περίεργη δήθεν προοδευτική απόχρωση, που πέρναγαν όμως μέσα από την αποστροφή του σε οτιδήποτε εθνικό και πατριωτικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όποιος γνωρίζει την ιστορία της δημοκρατικής παράταξης (στην οποία κατά τη γνώμη μου ο Μαρξισμός δεν έχει θέση αφού όπου επιβλήθηκε ανά τον κόσμο είδαμε ότι επέβαλε τυραννίες και όχι δημοκρατίες) δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι οι αγώνες της ήταν πάντα συνυφασμένοι με την εθνική ανεξαρτησία και τον πατριωτισμό.
Αν ανατρέξουμε στους στίχους της Μασσαλιώτιδας (εθνικού ύμνου της Γαλλίας και διεθνή ύμνου των δημοκρατικών, ο οποίος υπάρχει και σε ελληνικούς στίχους -πράγμα άγνωστο στους περισσότερους) ή στους στίχους των εμβατηρίων των Ισπανών δημοκρατικών κατά την περίοδο του Ισπανικού Εμφυλίου και ακόμα και σε αυτά τα τραγούδια της δικής μας Εθνικής Αντίστασης του '40-'44, πάντα υμνούνται η πατρίδα, οι πολίτες, η δημοκρατία και η εθνική ανεξαρτησία όπως και ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού και της ανεθνικής ολιγαρχίας. Και ενώ η πατρίδα και το έθνος ήταν πάντοτε για εμάς τους δημοκρατικούς το "οχυρό" της δημοκρατίας, της προόδου και της Νομαρχίας (του πολιτεύματος που άρχουν οι Νόμοι), σήμερα κάποιοι "περίεργοι" τύποι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν πατρίδες, δεν υπάρχουν έθνη, δεν υπάρχουν σύνορα, δεν υπάρχει εθνική κληρονομιά, δεν υπάρχει εθνικός πολιτισμός, δεν υπάρχει τίποτα απ' όσα ξέρουμε... Μόνο, αλήθεια, τι περίεργη σύμπτωση και οι ιμπεριαλιστές - πλουτοκράτες τα ίδια με τους... δήθεν προοδευτικούς ισχυρίζονται, από την εποχή της Pax Romana μέχρι και σήμερα. Και αδυνατώ να καταλάβω πώς οι υποτιθέμενοι πολέμιοι του ιμπεριαλισμού και της ανεθνικής ολιγαρχίας αντιμάχονται εκείνους που συμφωνούν σε όλα μαζί τους. Εκτός αν δεν τους πολεμούν, αλλά τους στηρίζουν από τα κάτω, ή όπως σοφά το λέει ο ποιητής, ήρθαν οι εχθροί ντυμένοι φίλοι...
Βεβαίως αυτό το σενάριο η ανθρωπότητα το έχει ξαναζήσει 2.000 χρόνια πριν. Όταν η Ρώμη δημιούργησε το πολιτικοθρησκευτικό χριστιανικό δόγμα, ως δήθεν κίνημα των φτωχών και των κατατρεγμένων, αλλά στην ουσία στυλοβάτη του ίδιου του ιμπεριαλισμού της. Ένα απλό παράδειγμα, όταν οι Ρωμαίοι μιλούσαν για PAX ROMANA (Ειρήνη Ρωμαϊκή) οι χριστιανοί μιλούσαν για... επί γης ειρήνη, όταν ο ρωμαϊκός ιμπεριαλισμός προσπαθούσε να εξαλείψει τις εθνικές ιδιαιτερότητες για να επιβάλλει τη ρωμαϊκή παγκοσμιοποίηση, ο χριστιανισμός κήρυττε ότι δεν υπάρχουν έθνη, όταν οι Ρωμαίοι κυνηγούσαν και κατέτρεχαν την ελληνική εθνική (πατρώα) φιλοσοφία επειδή δημιουργούσε κριτικούς και ελευθερόφρονες πολίτες, οι χριστιανοί αναθεμάτιζαν την Ελληνική Παιδεία ως μωρία (ανοησία) και τους επιστήμονες - φιλοσόφους ως μωρούς (ανόητους). Και όταν ο χριστιανισμός έγινε η κυρίαρχη θρησκεία της Ρώμης (διάταγμα Θεοδοσίου 380 μ.Χ.), αυτή η θρησκεία των απλών ανθρώπων και της αγάπης, στο όνομα της Ρώμης έκαψε τα ελληνικά βιβλία, γκρέμισε τα πανεπιστήμια και τις φιλοσοφικές σχολές, κατέστρεψε όσα περισσότερα έργα τέχνης μπόρεσε (τα αγάλματά μας τα βρίσκουμε θαμμένα στη γη όχι από τυχαίο γεγονός, αλλά γιατί κάποιοι πρόγονοί μας τα έθαψαν για να τα κρύψουν), εκτέλεσε φιλοσόφους, στοχαστές και διανοητές, κυνήγησε τη δημοκρατική - κριτική πολιτική συνείδηση (μην κρίνεις για να μην κριθείς), εκτέλεσε εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων σε δύση και ανατολή (κάποιοι μιλούν και για εκατομμύρια νεκρούς) επειδή αρνούνταν να απαρνηθούν τον εθνισμό τους και να αποδεχθούν την νέα πολυπολιτισμική ρωμαϊκή - χριστιανική ταυτότητα και εξασφάλισε την επιβίωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για άλλα χίλια χρόνια (Βυζάντιο) που στην ιστορία καταγράφηκαν ως μεσαίωνας. Δυστυχώς, για τους ανιστόρητους απάτριδες, νεόκοπους δήθεν προοδευτικούς αρνητές του έθνους, εμείς το έργο το έχουμε ξαναδεί και θα αγωνιστούμε για να μην επαναληφθεί! Με όποιο τίμημα...
Ύστερα, οι ίδιοι "περίεργοι" τύποι (που ούτε από Καστοριάδη κατέχουν, ούτε και τα λόγια του Πάμπλο θυμούνται που ήταν δημοκρατικοί, εθνιστές και πατριώτες), βγαίνουν με θράσος χιλίων πιθήκων (γιατί τόσοι είναι έτσι κι αλλιώς όλοι κι όλοι) στα Μ.Μ.Ε. και καταγγέλλουν οποιοδήποτε πατριώτη ως... εθνικιστή και φασίστα(!) Και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, διότι έτσι δίνουν χώρο και λόγο στο λαϊκό-δεξιό-θεοκρατικό ΛΑ.Ο.Σ. να καπηλεύεται, να λαϊκίζει ασύστολα και να διαστρεβλώνει ό,τι Ελληνικό και να το χρεώνεται ως "δικό" του. Το ΛΑ.Ο.Σ., που δεν θα υπήρχε αν η δημοκρατική παράταξη είχε περιφρουρήσει τον πατριωτισμό της αντί να τον "χαρίζει" στη νοσηρή έκφραση του πατριωτισμού, που είναι ο εθνικισμός (με την τωρινή σημασία της λέξης).
Όμως η ιστορία έχει αποδείξει ότι δημοκρατία χωρίς πατριωτική συνείδηση δεν μπορεί να υπάρξει, δημοκρατία και πατριωτισμός είναι το ίδιο και το αυτό! Οι αρνητές της πατρίδας και του έθνους είναι αρνητές της δημοκρατίας και της εθνικής - πολιτικής ελευθερίας! Οι αγωνιστές της δημοκρατίας δεν φοράνε κουκούλες, οι μαχητές της δημοκρατίας δεν είναι τραμπούκοι, δεν είναι ροπαλοφόροι! Έχουν τον Λόγο ως οδηγό, έχουν τη λογική ως επιχείρημα, έχουν την πειθώ του αυταπόδεικτου. Και είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τη δημοκρατία με κάθε μέσο, όπως και το Σύνταγμά μας απαιτεί και προστάζει!
Σε αυτούς που μάχονται τον πατριωτισμό και την Ελληνικότητά μας, τη δημοκρατία και την ελευθερία μας, σε όλους αυτούς απαντούμε ότι η νεοταξική ανεθνική και ιμπεριαλιστική τρομοκρατία και προπαγάνδα τους δεν θα περάσει. Ας μην προκαλούν για πολύ τις συνειδήσεις των Ελλήνων Πολιτών, διότι οι πολίτες, οι πραγματικοί φύλακες της δημοκρατίας, κουράστηκαν και απηύδισαν! Η δημοκρατία είναι στα χέρια και στις ψυχές μας, το ίδιο και η πατρίδα μας...
Και θα υπερασπιστούμε τη δημοκρατία μας με κάθε τρόπο! Η Ελλάδα πάλι στους Έλληνες!
Στέφανος Μυτιληναίος
ΠΗΓΗ: Ε.Α.Ρ.
