Άρθρο του Clarence Darrow (1857-1938), έτους 1929
(Αμερικανός δικηγόρος, λέκτορας και συγγραφέας. Μέγας σκεπτικιστής.)
Όταν ο Θεός εποίησε τον Αδάμ κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορούσε, μετά ανακάλυψε ότι ο Αδάμ ήταν μόνος, και γι’ αυτό έφτιαξε την Εύα για να του κάνει παρέα. Μετά πλέον δεν ήταν ποτέ ξανά μοναχός του. Ο Θεός επίσης δημιούργησε όλα τα είδη των φυτών και των ζώων, και ανάμεσα σ’ όλα τα ζώα έφτιαξε «τον όφιν» (το φίδι), και είτε ο Θεός είτε ο γραμματέας του ή κάποιος άλλος, είπε ότι το φίδι ήταν το «ευφυέστερον» από όλα τα ζώα του αγρού. Εννοείται πως αν εξαιρέσουμε αυτή την ιστοριούλα, με μεγάλη δυσκολία θα πίστευα ότι το φίδι ήταν το πιο έξυπνο από τα ζώα. Τουλάχιστον δεν έχει το μυαλό που πολλά άλλα ζώα διαθέτουν. Παρ’ όλα ταύτα, αυτό δεν είναι το σημείο που με απασχολεί. Ο Θεός έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον κήπο και τους έδωσε δικαίωμα να τρώνε τα πάντα εκτός από τον καρπό του Δένδρου της Γνώσεως. Αυτό μου φαίνεται αρκετά εύλογο, αφού οι εκλεγμένοι πράκτορες του Θεού εδώ στη Γη είναι πάντοτε απασχολημένοι με το να εμποδίζουν τον κόσμο από το να φάγει αυτό τον καρπό. Σ’ αυτή την προσπάθεια έχουν καταπληκτική επιτυχία. Αλλά αυτό όπως και πριν δεν είναι το κύριο σημείο. Μια μέρα το φίδι ήλθε στην Εύα και της είπε κάτι για να φάει αυτό τον απαγορευμένο καρπό. Εκεί λοιπόν η Εύα είπε στο φίδι —η γλώσσα στην οποία συνομίλησαν δεν έχει καταγραφεί— ότι ο Θεός της είχε πει, ή τουλάχιστον τον είχε ακούσει αφού απ’ αυτόν προήλθε: «Εσείς δεν θα φάτε απ’ αυτόν ούτε θα τον αγγίξετε για να μην αποθάνετε.». Και τότε λοιπόν το φίδι λέγει ότι ακόμα και αν έτρωγε δεν θα απέθνησκε. Ούτε αυτό με ενδιαφέρει. Ποιος έχει δίκιο θα το αφήσω μεταξύ του Θεού και του φιδιού. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Αδάμ και η Εύα άκουσαν τη φωνή του Θεού που περιπατούτε μέσα στον κήπο κατά το δειλινό εκείνης της ημέρας και κρύφτηκαν ανάμεσα στα δένδρα. Και ο Θεός μίλησε στον Αδάμ και τους ρώτησε γιατί έφυγαν να κρυφτούν, και ο Αδάμ απάντησε επειδή ήταν γυμνοί. Σ’ αυτό το σημείο ο Θεός είχε ένα προαίσθημα ότι δεν θα είχαν ανακαλύψει πως ήταν γυμνοί εάν δεν είχαν φάγει τον απαγορευμένο καρπό. Ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ γιατί τον έφαγε. Και ο Αδάμ έριξε όλο το βάρος στην Εύα που τον δελέασε. Και όταν ο Θεός μίλησε στην Εύα γι’ αυτό το ζήτημα, εκείνη έριξε όλες τις ευθύνες στο φίδι. Έτσι δεν έμεινε τίποτα για τον Θεό παρά να αναγγείλει καταδίκη, και αρχίζοντας από το φίδι του λέγει: «Είσαι καταραμένο πάνω από όλα τα ζώα και πάνω από κάθε θηρίο του αγρού. Πάνω στην κοιλιά σου θα προχωράς και χώμα θα τρως όλες τις μέρες της ζωής σου. Και θα βάλω εχθρότητα ανάμεσα σε σένα και την γυναίκα, και ανάμεσα στο σπέρμα σου και το δικό της σπέρμα. Αυτό θα σου συντρίψει την κεφαλή και συ θα του δαγκώσεις τη φτέρνα». Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε πως το φίδι προχωρούσε πριν από αυτή την κατάρα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα γι’ αυτό μέσα στη Γένεσιν ή κανένα άλλο μέρος του αγίου βιβλίου. Θα ήταν επίσης πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε πως το φίδι μετά απ’ αυτή τη στιγμή τα κατάφερε να ζει τρώγοντας χώμα, αλλά ούτε κι’ αυτό έχει ποτέ εξηγηθεί, μέχρις ότου οι φυσιοδίφες ανακάλυψαν ότι έτρωγε άλλες τροφές.
Μετά την αναγγελία της καταδίκης πάνω στο ερπετό, ο Θεός γύρισε στην Εύα και είπε: «Θα πολλαπλασιάσω σε μεγάλο πλήθος τις λύπες σου, τις θλίψεις σου και τους στεναγμούς σου. Με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου, θα εξαρτάσαι πάντοτε από τον άνδρα σου και η επιθυμία σου θα είναι του ανδρός σου και αυτός θα είναι ο κύριος σου.».
Όταν πλησίασε τον Αδάμ του είπε: «Επειδή άκουσες την κακή συμβουλή της γυναίκας σου και έφαγες από τον καρπό του δένδρου, από το οποίο και μόνον σου έδωσα εντολή να μην φας, καταραμένη θα είναι η γη με τα έργα σου. Με λύπες και κόπους θα κερδίζεις την τροφή σου από τη γη όλες τις μέρες τις ζωής σου. Αγκάθια και τριβόλια θα σου φυτρώνει η γη και θα τρέφεσαι με τα χόρτα του αγρού. Σε όλο το διάστημα της ζωής σου με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου αποθάνεις και το σώμα σου επιστρέψει στη γη από την οποίαν έχεις πλασθεί. Διότι χώμα είναι το σώμα σου και στο χώμα θα καταλήξει και χώμα θα γίνει.».
Το χωρίο είναι λίγο ασαφές ως προς το λόγο για τον οποίον ο Αδάμ έγινε καταραμένος. Επειδή άκουσε τη γυναίκα του ή επειδή έφαγε τον καρπό; Αλλά και αυτό δεν αξίζει να συζητηθεί διεξοδικώς. Ένεκα αυτής της φοβερής θεολογικής αμαρτίας του φαγώματος του καρπού του δένδρου της γνώσεως, όλοι οι άνθρωποι από κει και πέρα εγεννήθηκαν με το προπατορικό αμάρτημα και μέσα στην αθλιότητα και προορίσθηκαν για τη φλεγόμενη κόλαση αιωνίως. Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε το βιβλίο Westminster Catechism ή οποιαδήποτε άλλη ορθόδοξη εγκεκριμένη πηγή (κατηχήσεως).
Καθένας με αίσθηση δικαιοσύνης ίσως να έλεγε ότι ο Αδάμ και η Εύα και το φίδι έλαβαν ότι τους άξιζε. Ότι η τιμωρία δεν επήκειτο μόνο για τον Αδάμ και την Εύα και το φίδι, αλλά και για όλους τους «απογόνους και κληρονόμους των» μέχρι της συντελείας του χρόνου. Προφανώς όμως ο Θεός μαλάκωσε λιγάκι, και έστειλε τον μονογενή του υιό για να σταυρωθεί έτσι ώστε οι άνθρωποι να ανακουφιστούν από τη φωτιά της κολάσεως και να εισέλθουν στη χαρούμενη κατάσταση της αιωνίας ευλογίας υπό τον μόνο και απλόν όρο ότι θα πιστεύουν αυτή την «ιστορία». Σίγουρα τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πιο δεκτό απ’ αυτό, και δεν θα περίμενε κανείς καμιά μεγαλύτερη αμοιβή σε φτηνότερη τιμή. Αλλά αυτό δεν είναι έτσι.
Να τι είναι αυτό που με ενοχλεί. Επειδή λοιπόν ο Μέγας Ιεχωβάς μαλάκωσε και έστειλε τον μονογενή του υιό να αποθάνει στο σταυρό, όλοι εμείς σωθήκαμε από τη φωτιά της κολάσεως εκτός εάν είμαστε τόσο αμαρτωλοί και διεφθαρμένοι που να μην πιστεύουμε αυτή την «ιστορία». Αλλά τί τρέχει με την Εύα και το φίδι; Οι θυγατέρες της Εύας ακόμα φέρουν την κατάρα και κάθε μωρό που γεννιέται από τότε [ακόμη και μετά τον σταυρικό θάνατο του υιού του Θεού] έρχεται στον κόσμο με πόνους και ταλαιπωρίες της μάνας του, και όλα αυτά ένεκα της κατάρας που αποδόθηκε στην αρχική μητέρα του ανθρωπίνου γένους.
Και με το φίδι τί έγινε; Γιατί ο Θεός δεν έδωσε στην Εύα και στο φίδι μια ευκαιρία όταν ακόμα ασχολιόταν με αυτά τα πράγματα και είχε μαλακώσει η καρδιά του; Γιατί πρέπει όλα τα μικρά φιδάκια που έρχονται στον κόσμο, αιωνίως να είναι αναγκασμένα να προχωρούν πάνω στις κοιλιές τους αντί να περπατούν πάνω στις ουρές τους όπως πιθανόν να έκαναν πριν από την κατάρα; Γιατί άραγε πρέπει ακόμα το σπέρμα της γυναίκας [οι απόγονοί της] να συντρίβει τις κεφαλές ή τα στόματα των φιδιών με πέτρες ή άλλα αντικείμενα;
Εάν κανείς ήθελε να καθορίσει τα κίνητρα του Θεού όπως καθένας θα έκανε σε κάθε άλλη περίπτωση, θα έλεγε ότι κάποιο γρανάζι του Θεού ξεγλίστρησε ή ότι ο Θεός έχει κάποια ιδιαίτερη έχθρα εναντίον των γυναικών και των φιδιών.
Ο μεταφραστής
Διδάκτωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μ. Ρούσσος
Καθηγητής Μαθηματικών
Ερευνητής Βιβλικών και Χριστιανικών ζητημάτων
ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
[ ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΝΟΕΡΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ]
Αξιότιμον κοσμικήν ενέργειαν κυρίου Clarence Darrow (1857-1938),
Οδός Αειζώου πυρός
Αριθμός Τά πάντα ρεί
Πόλις Άγνωστος Γαλαξίας
Χώρα Σύμπαν
Κοινοποίηση. Διδάκτορα Ιωάννην, Νεοκλήν Φιλάδελφον, Μ. Ρούσσον
Αγαπητέ Clarence,
Απόλυτα συμερίζομαι τις απορίες σου καί τις επαυξάνω με τις δικές μου.
Θαρρώ πώς θα πρέπει εν πρώτοις να επιχειρήσουμε μία μικρή ανάλυση της ταυτότητας τής λέξης "Θεός". Εν συνεχεία διά της συγκριτικής επαγωγής ίσως κατορθώσουμε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα πού θα μας βοηθήσουν στην απάντηση των ερωτήσεών μας.
Έλα λοιπόν, φίλε μου, πρώτα να επικαλεσθούμε τη φώτιση τού ογδοντάκις παππού μας Σωκράτη. Μόνο πού γιά να γίνη αυτό θα πρέπη, εάν συμφωνής, να πάμε να τον βρούμε, έστω νοερά, με τη φαντασία μας να συμμετάσχουμε σε ένα διάλογο μαζί του. Συμφωνείς;
"Ναί;"
"Εμπρός λοιπόν, πάμε"
…………………………………………………………..
"Χαίρε Σώκρατες, της λογικής λογικώτερε, τών φιλοσόφων σοφώτατε"
"Χαίρετε κι' εσείς της σκέψης γυμνασίαρχοι Clarence καί Ζείρων"
Zείρ. "Υμετέρας σοφίας αιτούμενοι, ώ διδάσκαλε, τινας ρανίδας...."
Σω. "Λέγε, ρε Ζείρων, τι τρέχει, άσε τα λιβανίσματα"
Ζείρ. "Τό παιδί από δώ έχει κάποιες απορίες σχετικά με το θεό"
Σω. "Ν' ακούσω"
Clar. "Ποιός είναι ο θεός, ώ ιερέ μας πρόγονε;"
Σω. "Ο Ζεύς, βέβαια, καί πάψε τις προσφωνήσεις, φίλε"
Clar. "Nαί, καλά, βέβαια, τότε στήν εποχή σου στην Ελλάδα. Όμως εν συνεχεία ένας άλλος θεός πήρε τ' απάνω χέρι, ο Ζεύς έφαγε κουτρουβάλα από τον Όλυμπο μαζί με τη γυναίκα του, τά παιδιά του, τώρα ο κόσμος λατρεύει τον εβραίο IHVH, Γιαχβέ, ή Γιεχωβά, δέν τάμαθες εκεί μέσα στο Σύμπαν της κοσμικής ενέργειας πού κινείται το Είναι σου;"
Σω. "Κάτι άκουσα, κάποια παραμύθια, γιά κάποιον πού έφτιαξε, λέει, τον κόσμο σε επτά ημέρες καί βάλθηκα να κάνω καζούρα στον Ηράκλειτο, πού μας έλεγε ότι "τόνδε τον κόσμον ουδείς τών θεών ή ανθρώπων εποίησεν..".χά, χά, χά"
Ζείρ. "Γιά τον Αδάμ, την Εύα καί τον όφι άκουσες, δάσκαλε;"
Σω. "Ωραίο παραμύθι, μιά βραδυά πού δεν είχα ύπνο μού το διηγήθηκαν κι' αμέσως μ'έπιασε νύστα, αληθινά, πολύ ωραίο παραμύθι"
Cla."Πάνω σ' αυτό θέλουμε τη γνώμη σου, εξοχώτατε της γνώσης"
Σω. "Πέσε, φίλε, την ερώτηση κι' άσε τα κοσμητικά επίθετα, βγάζω σπυράκια"
Cla. "Τί γνώμη έχεις γι' αυτόν το θεό ; Θέλω να πώ, νά, πώς τον βρίσκεις σε σχέση με τον Δία ; Είναι πιό πραγματικός ; Πιό αληθινός;"
Σω. "Τί γένους είναι αυτός ο θεός ; Ποιό είναι το φύλο του ;"
Cla ."Άρρεν βεβαίως"
Σω. "Πολύ εύκολα ξεστομίζεις το "βεβαίως", φίλε. 'Εχει πέος; όρχεις; τά έχει δεί κανείς;"
Ζείρ.- Cla. "Μά........."
Σω. "Τί μά καί μού, ρε παιδιά, σάς ρώτησα άν τα έχει δεί κανείς, όπως βλέπουμε τα σχετικά τού Διός πάνω σε χιλιάδες αγγειογραφίες καί γλυπτά"
Cla. Όχι, απ' ότι ξέρω μόνο ο Μιχαήλ Άγγελος καί κάποιοι άλλοι ζωγράφοι της Αναγέννησης τόλμησαν να ζωγραφίσουν το πρόσωπό του, μα γιά τα γεννητικά του όργανα, βρέ Σωκράτη, αυτό θα ήταν βλασφημία, υποθέτω"
Σω. Λάθος υποθέτεις, φίλε. Αυτός ο θεός δέν είπε ότι έκανε τον άνθρωπο "κατ' εικόνα καί ομοίωσή του "; Άν λοιπόν έφτιαξε, όπως ισχυρίζονται εβραίοι καί χριστιανοί, τον πρώτο άνδρα, τον Αδάμ, με πέος και όρχεις αυτό δέν σημαίνει ότι καί ο ίδιος διαθέτει αυτά τα όργανα ; Πού είναι η βλασφημία ; Πού είναι τα όργανά του;"
Ζεί. "Μά εσύ, ώ Σώκρατες, δέν μας διδάσκεις ότι όσο ξεφεύγουμε και απολυτρωνόμαστε από τη σάρκα τόσο προσεγγίζουμε το θείο, το άπειρο κάλλος;"
Σω. "Άλλο το θείο στην πνευματική του τελειότητα της φιλοσοφικής προσέγγισης, κι' άλλο ο θεός στην αφελή του θεώρηση ως υπαρκτού όντος, είτε τον σκαλίζει ο Πραξιτέλης είτε τον ζωγραφίζει ο Μιχαήλ Άγγελος, αγαπητέ Ζείρων. Γι' αυτό επιμένω στην ερώτηση. Έχει πέος και όρχεις αυτός ο θεός τών εβραίων καί των χριστιανών, όπως έχει ο Ζεύς, ο Θεός τών Ελλήνων;"
Cla. "Αδύνατον να απαντηθή αυτή η ερώτηση, δέν υπάρχουν στοιχεία"
Σω. "Τότε, φίλε μου, πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου άν είναι πιό πραγματικός, πιό αληθινός από τον Δία;"
Cla, "Εντάξει, δάσκαλε, περνάω στην επόμενη ερώτηση. Γιατί ο θεός είναι τόσο σκληρός στις γυναίκες καί στά φίδια;"
Σω. "Πλάκα μού κάνεις, ρε φίλε ; Ο Ζεύς σκληρός με τις γυναίκες; Πού έχει κορφολογήσει τις μισές παρθένες της Ελλάδας κι' έχει σπείρει στρατιές θεών καί ημιθέων; Όσο γιά το φίδι, πού λές, αυτός δέν έβαλε δύο κι' όλας, όχι ένα, πάνω στο κηρύκειο τού Ερμή, σύμβολο θεικής εύνοιας πρός αυτόν τον εκπρόσωπο τού ζωικού βασιλείου;'
Cla. "Όχι, όχι, δέν αναφέρομαι στο Δία. Στόν άλλο το θεό αναφέρομαι, τον Γιαχβέ."
Σω. "Καλώς, άσε με όμως πρώτα να σού κάνω μία ερώτηση. Ο Αδάμ, όπως είπαμε, είχε πέος καί όρχεις. Γνωρίζεις άν τα χρησιμοποιούσε;'
Cla. "Υποθέτω ναί, πρός ούρησιν"
Σω. "Γιά την ούρηση μόνο το πέος αρκεί, γιά να υπάρχουν οι όρχεις όμως πάει να πεί ότι κάποια άλλη διεργασία της Φύσης επιτελείται, αυτό πού αποκαλείται δημιουργία σπερματικού υγρού καί εκτονώνεται με τη ζεύξη τών δύο φύλλων. Μέ άλλα λόγια, την πλάκωνε ο Αδάμ την Εύα πρίν φάνε το μήλο, ναί ή όχι;'
Cla. "Δύσκολη η ερώτηση, τόσο η εβραική όσο καί η χριστιανική πραγματεία σιωπούν επί τού θέματος"
Ζεί. "Εγώ πιστεύω ότι μάλλον ναί, ειδάλλως θα τού πρήζονταν τα ούμπαλα από το σπερματικό υγρό"
Σω. "Ωραία, καί ο θεός Γιαχβέ τί έκανε ; τον ηδονοβλεψία;"
Ζεί. "Το παρατραβάς, δάσκαλε. Τί θέλεις να μας πής δηλαδή, ότι ο θεός έχει σεξουαλικές διαστροφές;"
Σω. "Εγώ δε λέω τίποτα. Εσείς μιλήσατε γιά "κατ' εικόνα και ομοίωση", καί μόλις τώρα δά είπες "τί θάκανε ο Αδάμ, θα τού πρήζονταν τα ούμπαλα απ' το σπερματικό υγρό". Τού θεού του, δηλαδή γιατί να μήν τού πρήζονταν, αφού διέθετε μία από τα ίδια;"
Ζεί. – Cla. "Μάς βάζεις πολύ δύσκολα δάσκαλε, οποιαδήποτε απάντηση θα συνιστούσε βλασφημία, στην εποχή της “Ιεράς Εξετάσεως” θα μας έκαιγαν ζωντανούς"
Σω. "Εντάξει, προχωρώ με άλλη ερώτηση. Είπατε ότι αυτός ο θεός έκανε ένα γιό. Πώς τον έκανε;"
Cla. "Δίνοντας στην Παναγία να μυρίση έναν κρίνο"
Σω. "Δηλαδή πιό διαστροφή κι' από τον στοματικό έρωτα, καταλαβαίνετε τί μού λέτε ; Mού μιλάτε γιά.....ρινικό έρωτα !!!"
Ζεί. "Δίκηο έχεις, δάσκαλε. Άσε το άλλο, το πιό σημαντικό. Ότι ο κρίνος δέν έχει μυρωδιά, μόνο μιά κίτρινη γύρη πού βάφει τα χέρια. Λές αυτό να είναι το σπέρμα τού Γιαχβέ; "
Σω. "Κι' απ' ότι ξέρω, αυτός ο Γιαχβέ, μόνο το γιό του κάλεσε να καθήση δίπλα του από δεξιά στο θρόνο, αυτήνε πού τού τον έκανε την έφτυσε. Έμαθα μάλιστα ότι μόλις το 451μχχ η χριστιανική εκκλησία την ανακήρυξε με χίλια ζόρια "Παναγία". Ντροπής πράματα, ρε παιδιά. Τί σύγκριση μπορώ να κάνω, κύριε Clarence μου με τον Ζήνα, τον Δία, πού είχε την Ήρα του τιμημένη και στογγυλοκαθισμένη δίπλα του με όλα της τα οφίτσια κι' όλες τις θεικές τιμές της;
Cla. "Παρ' όλη την αμηχανία πού νοιώθω, ώ Σώκρατες, δεν μπορώ να μήν παραδεχτώ ότι έχεις δίκηο. Αρχίζω να βλέπω τα πράγματα πιό καθαρά, πολλά ξεδιαλύνονται μέσα μου, όπως παραδείγματος χάριν το "φύλλον συκής" πού δέν μπορούσα να εξηγήσω γιατί τού έδωσε στα νεύρα τού Γιαχβέ. Τώρα το καταλαβαίνω. Τού σταμάτησε την ευκαιρία της κατά το μάλλον ή ήττον διεστραμμένης ικανοποίησης να παίρνη μάτι την Εύα γυμνή καί, το χειρότερο, το ότι σταμάτησε η λεγάμενη να το κάνη με τον Αδαμάκο της μπροστά στα μάτια τού Κυρίου."
Ζεί. "Τώρα πού το σκέφτομαι, σε όσα γλυπτά ή αγγειογραφίες έχω δεί ο Ζεύς αναπαρίσταται σφριγηλός, τις πιό πολλές φορές γυμνός, τριαντάρης, άντε σαραντάρης, ακμαίος, άντρακλας με τα όλα του. Ενώ ο Γιαχβέ.....άστα να πάνε...γέρος, με μακρυά άσπρα γένεια, άγριος, βλοσυρός, μοχθηρός, αγέλαστος, κομπλεξικός με τις γυναίκες, ακόμα καί με τα βρέφη, πού βάνει τούς παπάδες να τα πνίγουν στις κολυμπήθρες, τί να πώ, ρε παιδιά, μάλλον θά έπρεπε να καλέσουμε τον κύριο Φρόυντ να μάς αναλύση από τι σύμπλέγματα πάσχει ο θεός των εβραίων συμπατριωτών του"
Σω. "Νομίζω ότι αυτή η λεπτομέρεια της ηλικίας, πού έθιξες, Ζείρων, είναι πολύ σημαντική. Πρώτον. Γιατί ο εμπνευσμένος Μιχαήλ Άγγελος παριστάνει τον Γιαχβέ ασπρομάλλη γέρο, δηλαδή παπού τού κερατά, αντί να τον παραστήση όμορφο, ξυρισμένο, καλοκάγαθο καί χαμογελαστό πατέρα; Γιατί πρέπει ο κόσμος να τον φοβάται αντί να τον αγαπάη; Εσείς μπορείτε να αγαπήσετε κάτι πού φοβόσαστε; Σάν να λέμε τον Χάρο; Θά μπορούσατε να είχατε πατέρα σας τον Χάρο;
Δεύτερον, καί σπουδαιότερον. Άν ο θεός είναι αθάνατος τούτο δέν σημαίνει αυτόματα ότι επιλέγει την αιώνια νεότητα; Εάν σας έλεγαν ότι μπορείτε να μείνετε αθάνατοι δέν θα προτιμούσατε αυτό να σας συμβή σε μιά αιώνια νεότητα απ' ότι σε ένα αιώνιο γήρας; Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα χίλιες φορές να παραμείνω νέος και ωραίος σάν τον Αλκιβιάδη, παρά γέρος καί άσχημος, όπως είμαι τώρα πού με βλέπετε.
Άσε πού αυτό το γήρας τού θεού με βάζει σε σκέψεις. ΜΟΝΟΝ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΕΡΝΑΕΙ, φίλοι μου. Οπότε κατ' ανάγκην και ο περί ού ο λόγος θεός ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΗ, εστέ βέβαιοι. Καί μάλιστα, το χειρότερο γι' αυτόν είναι ότι θά πεθάνη ανέραστος, αποκηρυγμένος, αφίλητος, ξεχασμένος από τούς ανθρώπους πού επί τόσες γενηές βασάνισε με τη μοχθηρία, τη σατραπεία, την παρά φύσιν ζωή και τα ένοχα διεστραμμένα συμπλέγματά του ".
Cla. "Καί ο όφις, δάσκαλε; Πάντα θα είναι κατηραμένος να περπατάη με την κοιλιά;"
Σω. "Μήν ξεχνάμε τούς δράκους. Φίδια ήτανε κι' αυτοί. Φτερωτά. Γνωρίζεις, αγαπητέ φίλε ότι από το φαρμάκι βγαίνει το φάρμακο, δέν είν' έτσι; Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή κι' από το ερπετό θα ξεπηδήσουν οι ερπύστριες τών ερπυστριοφόρων πού θα χαράξουν καί θα στρώσουν τούς νέους δρόμους γιά τον Όλυμπο. Καί τότε.....μαύρα φίδια πού σε φάγανε Κύριε Γιαχβέ !!!"
ΖΕΙΡΩΝ
ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ
